เสียงครางหวานอย่างรัญจวนใจส่งผลให้บริเวณนั้นปกคลุมไปด้วยกลิ่นไอของความรักและความลุ่มหลง
ชานยอลขยับกายไปมาบนร่างของแบคฮยอนถี่ๆ
ส่งแรงกระแทกที่เน้นๆหนักหน่วงไปยังช่องทางรักของแบคฮยอนที่นอนครวญครางราวกับจะขาดใจ
“อ๊ะ..อ๊ะ...ท่าน..ฮึก...ชาร์ล..”
แบคฮยอนครางออกมาด้วยน้ำเสียงติดขัดก่อนจะใช้กรงเล็บตะบบเข้าไปที่แผ่นหลังร่างสูงแล้วข่วนเบาๆแต่กลับได้เลือด
ชานยอลซู๊ดปากเบาๆ ก่อนจะทาบร่างของตนลงไปนอนบนร่างของแบคฮยอน
การขยับที่เคยเคลื่อนไหวหยุดนิ่ง แบคฮยอนที่นอนหลับตาเพื่อซึมซับรสรักค่อยๆปรือตาขึ้น
ก่อนจะพบกับใบหน้าชื่นเหงื่อของชานยอลที่อยู่ใกล้เพียงฝ่ามือ
“ทะ..ท่านชาร์ล..”
แบคฮยอนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นชานยอลนิ่งไป
ร่างสูงใหญ่ที่ทาบทับตนนั้นไม่ขยับต่อ
ไหนจะแก่นกายใหญ่ที่ยังคงคั่งคาในช่องทางของตนอีก แน่นอนแบคฮยอนรู้ว่าชานยอลยังไม่ได้ปลดปล่อย
“ทะ..”
“ท่านพี่...”
ก่อนที่แบคฮยอนจะเอ่ยถามออกไปอีกครั้ง
เสียงของชานยอลก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
ร่างสูงพูดจบก็ก้มลงไปใช้หน้าผากของตนทาบทับไปยังหน้าผากชื้นเหงื่อของแบคฮยอนพร้อมกับลงมองลงไปยังดวงตาคู่นั้นที่เขาหลงรักตั้งแต่แรกเห็น
“ข้าบอกว่าให้เรียกท่านพี่ไง...”
ชานยอลก้มลงไปจูบปากแบคฮยอนอีกครั้ง
ร่างบางเองก็ยอมเผยอปากให้เรียวลิ้นของชานยอลเข้ามาก่อนจะจูบตอบกลับไป
เสียงดังของจูบยังคงกังวานไปทั่วบริเวณ
แบคฮยอนลูบไล้แผ่นหลังแกร่งของชานยอลเบาๆก่อนจะผละจูบออกมา
“ทะ...ท่านพี่..”
เอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาๆด้วยความเหนียมอาย
ก่อนจะหลุบตาลงต่ำอย่างไม่กล้ามองใบหน้าเปื้อนยิ้มของชานยอลที่ส่งมาให้ตน
แบคฮยอนอมยิ้มน้อยๆกับสรพพนามที่ได้เอ่ยเรียกออกไป
“อื้มมม ยอดรักของข้าเก่งที่สุด..”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน
ก่อนจะใช้แขนดันร่างของตัวเองขึ้นมา เขาจ้องไปยังภาพด้านล่างด้วยความสิเน่หา
ชานยอลเห็นร่างของแบคฮยอนที่นอนปรือตามองตัวเองอยู่
ไหนจะผิวขาวเนียนที่เริ่มเป็นรอยแดงเนื่องจากรอยขบเม้มของชานยอลเอง
และไหนจะช่วงล่างของชานยอลที่ยังคงเชื่อมติดกับช่องทางของแบคฮยอนอยู่
ร่างสูงยิ้มออกมาน้อยๆ ก่อนจะเริ่มขยับกายอีกครั้ง
“อึก!..อื้อออ”
เสียงของแบคฮยอนดังขึ้นเบาๆหลังจากที่ชานยอลส่งกายแข็งแกร่งเข้าไปข้างในโพลงอุ่นๆอีกครั้ง
ชานยอลก้มลงมองแก่นกายของตัวเองที่ผลุบเข้าผลุบออกในร่างของแบคฮยอนอย่างกระหาย ส่วยปลายแดงจัดไหนจะส่วนโคนที่ปกคลุมไปด้วยเส้นขนสีดำสนิทกำลังถูกกลืนกินด้วยทางรักของแบคฮยอน
“อ๊ะ...อ๊า...ท่าน..พี่...”
แบคฮยอนหลับตาแน่นก่อนจะจิกเล็บลงไปที่ต้นแขนของชานยอลที่ตนใช้พยุงตัวอยู่
ใบหน้าบิดเบ้ด้วยความเสียวซ่านเมื่อชานยอลส่งแรงกระแทกหนักหน่วงเข้ามาภายในอย่างถี่รัว
“อ๊า...ว่าไง...คนเก่ง”
ชานยอลเอ่ยตอบแบคฮยอนก่อนลดแขนทั้งสองข้างลงแล้วใช้เป็นการชันศอกแทน
เขาก้มลงไปจนหน้าท้องแนบสนิทกับหน้าท้องของแบคฮยอนแต่ก็ยังขยับเสียดสีแก่นกายเข้าออกอย่างไม่เว้นว่าง
“อ๊า...ข้า..อื้ออ
ข้ามี..ความสุข..ที่สุด...”
แบคฮยอนเอ่ยออกมาพร้อมกับปรือตามองชานยอลและยิ้มออกมาน้อยๆ
ชานยอลที่ได้ฟังก็ก้มลงไปกอดแบคฮยอนทันทีด้วยความรักสุดหัวใจ
เขาใช้จมูกสูดดมกลิ่นหอมๆเฉพาะของแบคฮยอน
“ข้าก็มีความสุขที่สุด..ยอดรัก...ข้ารักเจ้าเหลือเกิน..”
ชานยอลพูดพร้อมกับจูบลงไปยังมุมปากของแบคฮยอน
ร่างบางยิ้มกว้างออกมาก่อนจะใช้มือคล้องคอชานยอลเอาไว้
“ข้าเองก็รักท่านมากเหมือนกัน...ท่านพี่..”
ชานยอลโอบร่างของแบคฮยอนให้ลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะกระชับร่างของแบคฮยอนขึ้นมาแนบอก
แบคฮยอนใช้ขาเกี่ยวเอวร่างสูงทันทีเพราะกลัวตก สองขนโอบคอู้เป็นที่รักไว้
พลางซบหน้าลงบนไหล่แกร่งอย่างออดอ้อน
ชานยอลพาแบคฮยอนเดินลงมาในน้ำอีกครั้ง
ก่อนจะกวักน้ำล้างรอยเศษดินออกจากแผ่นหลังของแบคฮยอน
พลางพาร่างเล็กไปพิงไว้กับโขดหินใกล้ๆ
ชานยอลหยิบเอาผ้าของตัวเองที่ถอดตั้งอยู่มาปูลงบนโขดหินโดนมีร่างของแบคฮยอนที่เกาะเกี่ยวอยู่กับตัวไม่ไปไหน
ชานยอลค่อยๆวางร่างนุ่มนิ่มนั้นลงเบาๆ ก่อนจะจัดการกับการยืนของตัวเองให้เหมาะ
เสร็จแล้วก็ใช้มือจับข้อพับขาของแบคฮยอนไว้แล้วดันออกให้กว้างขึ้น
พร้อมกับส่งแรงกระแทกเข้าไปใหม่ทันที
“อ๊ะ...อ่ะ...อ๊า...”
เสียงครางของแบคฮยอนดังขึ้นต่อเนื่องอย่างกระสัน
ร่างบางบิดตัวไปมาด้วยความความเสียวที่กัดกินไปถึงขั้วของหัวใจ
แบคฮยอนจิดเล็บลงบนโขดหินเพื่อระบายความเสียวซ่านนี้
ส่งเสียงครางหวานหูพร้อมกับร่างที่ขยับขึ้นลงไปมาตามแรงกระแทกของชานยอล
“อ๊าส์...สวย...เจ้าสวย..มาก..”
ชานยอลพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะก้มลงไปดูดกลืนเรียวลิ้นกับแบคฮยอนอีกครั้ง
ร่างบางเองก็จูบตอบกลับมาเหมือนกันตามอารมณ์ที่ครุ่กกรุ่นขึ้นมาจนดับไม่อยู่
ร่างสองร่างกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
ส่งมอบความรู้สึกต่างๆที่มีให้กันทางร่างกายจนหมดสิ้น
“อ่ะ! อ๊ะ อ๊า!! ท่านพี่!!”
“อ๊าส์..แบคฮยอน..”
แบคฮยอนหวีดร้องออกมาจนแผ่นหลังโก่งงอ
พร้อมทั้งกอดคอของชานยอลเอาไว้แน่น
ชานยอลเองก็ส่งแรกกระแทกกระทั้นเข้ามาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนไหลเยิ้มช่องทางของแบคฮยอน
“อ้า...”
ชานยอลซบลงบนแผ่นอกของแบคฮยอนและหอบหายใจออกมาอย่างแรงเช่นเดียวกับแบคฮยอนที่นอนหอบหายใจอยู่ด้านล่าง
ร่างบางเลื่อนมือจากไหล่ชานยอลขึ้นมาลูบศีรษะร่างสูงที่นอนซบบนอกตัวเองเบาๆ
ก่อนที่ชานยอลจะลุกขึ้นแล้วโอบร่างบางขึ้นมาแนบอก
“อ่ะ! ฮึก! อ๊า...”
แบคฮยอนใช้เล็บขูดไปยังแผ่นหลังของชานยอลทันทีเมื่อรู้สึกถึงบางตัวตนของชานยอลที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นเพื่อยึดติดกับตน
ร่างบางผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆ เช่นเดียวกับชานยอลที่โอบกอดร่างบางแล้วพรมจูบไปที่ขมับชื้นเหงื่ออย่างปลอบประโลม
แบคฮยอนผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆจนเริ่มถี่ขึ้นจากความเสียวซ่าน
“ขะ..ข้า...อื้อออ”
แบคฮยอนครางออกมาอย่างเสียวซ่านก่อนจะซบลงไปบนลาดไหล่ของชานยอลอีกครั้ง
น้ำตาแห่งความกระสันปกคลุมไปรอบดวงตา ชานยอลลูบศีรษะของแบคฮยอนเบาๆ
พร้อมกับเอ่ยปลอบโยนลูกหมาป่าตัวน้อยของเขา
“อีกนิดคนดี...คนเก่งของข้า..”
แบคฮยอนหลับตาแน่นก่อนจะเพิ่มแรงกระชับแผ่นหลังชานยอลอีกครั้ง
ความรู้สึกในตอนนี้คือแก่นกายของชานยอลที่ยึดติดกับตนอยู่กับตนกำลังจะปลดปล่อยหยาดน้ำสืบพันธุ์
“อ๊าส์....”
“อื้ออ!! ท่านพี่...”
เสียงสองเสียงครางออกมาเป็นระลอกสุดท้ายก่อนที่ชานยอลจะปล่อยหยาดน้ำสืบพันธุ์ใส่แบคฮยอน
ร่างบางถึงกับรุดลงไปนอนหอบหายใจบนโขดหินอีกครั้ง
ชานยอลถอดถอนแก่นกายออกก่อนจะก้มลงไปจูบลงบนริมฝีปากของแบคฮยอนเบาๆ
ร่างบางปรือตาขึ้นมาก่อนจะหัวเราะเบาๆ เช่นเดียวกับชานยอลที่ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะกดจูบไปที่หน้าผากของแบคฮยอนอย่างรักใคร่อีกครา
“ข้ารักเจ้าที่สุด...แบคฮยอน”
แบคฮยอนยิ้มเขินอายก่อนจะใช้มือลูบไปยังสันกรามของชานยอลเบาๆ
พร้อมกับผงกศีรษะขึ้นไปกดจูบปลายคางของชานยอลช้าๆเนิ่นนาน
ชานยอลหลับตาลงซึมซับรอยจูบของแบคฮยอน
“ข้าก็รักท่านพี่มากที่สุด...ขอบคุณที่เลือกข้านะขอรับ...”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น