ชานยอลก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากสวยทันที แบคฮยอนยังลงหลับตาแน่นมิหนำซ้ำยังไม่ยอมเปิดปากให้ลิ้นร้ายของชานยอลเข้ามาตักตวงความหอมหวานจากบ่อน้ำเชื่อมหวานของตนเอง แต่นั้นก็มิได้เป็นปัญหากับชานยอลเลย ร่างสูงยังคงก้มลงจุมพิตปิดปากสวยอยู่แบบนั้น โดยที่นิ้วมือร้ายก็ค่อยๆลูบไล้แผ่วเบาตามเรียวขาสวย
แบคฮยอนบิดกายไปมาเพื่อหลีกหนีสัมผัสที่ร้ายกาจของร่างสูง ชานยอลถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง แบคฮยอนได้ทีก็หันหน้าหนีร่างสูงไปอีกข้างแล้วเผยอปากที่บวมเจ่อของตัวเองกอบโกยอากาศบริสุทธิ์ที่อยู่ในห้องเข้าปอดเพื่อต่อลมหายใจที่แทบจะขาดรอนจากจุมพิตของร่างสูงเมื่อสักครู่ นี่ขนาดไม่ได้มีการสอดลิ้นพัวพันกันเหมือนครั้งที่แล้ว แต่ก็ทำเอาแบคฮยอนเกือบขาดใจเหมือนกัน
ชานยอลยังคงจ้องมองไปที่ร่างบางที่ยังกอบโกยอากาศหายใจอยู่อย่างเอาเป็นเอาตายจนหน้าอกขาวเนียนกระเพื่อมขึ้นลงชวนน่ามอง ดวงตาสีเขียวอ่อนปนเทาจดจ้องไปยังร่างบางใต้ร่างอย่างหลงใหล เลือดภายในกายสูบฉีดอย่างบ้าคลั่ง อวัยวะภายในเต้นโครมครามเหมือนกับจะหลุดออกมา เขายังจำเหตุการณ์เมื่อก่อนได้ดีตอนที่เขากับแบคฮยอนร่วมรักกัน กายบางก็นอนโอดครวญใต้ร่างของเขาแบบนี้ ใบหน้าที่เหยเกยามที่เขาสอดกระแทกแก่นกายเข้าไปทำให้เขาแทบคลั่ง เสียงร้องครวญครางที่ราวกับจะขาดใจไหนจะกรงเล็บคมของคนตัวเล็กที่จิกเกร็งลงไปที่แผ่นหลังของเขา เขายังจำสัมผัสเหล่านั้นของแบคฮยอนเมื่อก่อนได้ดี
ตาคมยังคงจ้องไปที่ร่างบางอย่างหลงใหล เรียวลิ้นแดงร้อนค่อยๆไล้ไปที่ริมฝีปากของตัวเองช้าๆอย่างกระสันอยาก ชานยอลค่อยๆก้มลงไปใกล้ๆบริเวณใบหน้าของร่างบางที่ยังหันข้างอยู่ ร่างสูงแลบลิ้นร้อนลงตัวเองไปสัมผัสกับผิวแก้มนุ่มของแบคฮยอนช้าๆ ค่อยๆละเลียดชิมอย่างแผ่วเบา ชานยอลลากลิ้นจากแก้มนุ่มไปยังใบหูขาวที่ล่อตาล่อใจอยู่ตรงหน้า ร่างบางใต้ร่างก็ยังหลับตาปี๋และส่งเสียงครางออกมาแผ่วเบาด้วยความเสียวซ่าน โดยที่มือเรียวก็จิกอยู่ที่ไหล่หนาของร่างสูง
“หวาน....เจ้ายังหอมหวานเหมือนเดิม....แบคฮยอน...”
ร่างสูงพึมพำออกมาอย่างคนละเมอ ยิ่งเข้าใกล้แบคฮยอนมากเท่าไหร่กลิ่นหอมก็ยิ่งยั่วยวนใจมากเท่านั้น และเวลาที่เขาละเลียดลงลิ้นไปบนผิวนุ่มๆนั้นก็เหมือนกับเขากับลังลิ้มลองขนมหวานที่แสนอร่อย แบคฮยอนของเขายังคงน่าหลงใหลและน่าทะนุถนอมเหมือนเดิม
ชานยอลใช้ขนยาวๆของตัวเองโอบกอดร่างบอบบางของแบคฮยอนเอาไว้ด้วยความทะนุถนอมและพรมจูบไปทั่วใบหน้าสวย แบคฮยอนที่อยู่ใต้ร่างเหมือนกับจะจมหายไปกับอ้อมกอดของร่างสูง ตอนนี้แบคฮยอนยังคงสั่นระริก แบคฮยอนหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อตนรู้สึกถึงขนาดตัวของร่างสูงที่สัมผัสอยู่ที่หน้าท้องของตัวเองซึ่งตอนนี้แบคฮยอนยังคงเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าปกคลุมสักชิ้น เลยสัมผัสกับแก่นกายของร่างสูงที่ถึงแม้จะมีกางเกงกั้นอยู่แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย
ชานยอลผละใบหน้าออกมามองหน้าร่างบางพลางยิ้มมุมปากนิดๆ ชานยอลจับมือเรียวของแบคฮยอนที่จิกอยู่ที่ไหล่ของตนทั้งสองข้าง แล้วก้มลงจุมพิตที่หลังมือบางเบาๆ
“ข้าอยากให้เจ้าจำสัมผัสของข้าได้....”
ชานยอลพูดแค่นั้นก่อนจะนำมือเรียวข้างหนึ่งของแบคฮยอนลากไปตามลำตัวแกร่งของตัวเองช้าๆ แบคฮยอนหายใจติดขัดเมื่อชานยอลค่อยๆนำมือของตัวเองลูบไล้ลงไปยังแก่นกายใหญ่ที่คับพองอยู่ภายในกางเกงที่ร่างสูงสวมใส่อยู่ แบคฮยอนพยายามจะชักมือกลับแต่ก็ไม่เป็นผลชานยอลขืนมือร่างบางเอาไว้แล้วยิ้มกรุ่มกริ่มใส่ร่างบาง แบคฮยอนสะอื้นไห้ออกมาเบาๆ ไม่ว่าจะร้องห้ามหรือขัดขืนเท่าไหร่ก็สู้แรงร่างสูงด้านบนไม่ได้เลย
“อื้มมม สัมผัสมันสิแบคฮยอน...มันคือของเจ้าน่ะ.....ยอดรัก...”
ชานยอลก้มลงไปกระซิบใกล้ใบหน้าร่างบางพร้อมกับพ่นลมหายใจร้อนลงรดรินลงไปยังใบหน้าขาวๆ มือหนาก็ยังคงพามือเรียวของแบคฮยอนลูบไล้ไปยังความเป็นชายของตัวเองที่คับตึงอยู่ภาย เสียงครางทุ้มของร่างสูงดังขึ้นเบาๆเมื่อมือของแบคฮยอนสัมผัสลงที่แก่นกายตัวเอง เพียงแค่มือเรียวสัมผัสลงไปเบาๆก็ทำให้ชานยอลเกือบลักลักน้ำคาวขุ่นออกมาเสียแล้ว
แบคฮยอนปรือตาขึ้นมองร่างสูงที่คร่อมอยู่ด้านบน ชานยอลหลับตาพริ้มแล้วเผยอปากผ่อนลมหายใจออกมา แบคฮยอนจ้องมองไปที่ใบหน้าสมบูรณ์ของร่างสูงด้านบน นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นใบหน้าของผุ้ชายด้านบนชัดเจน ใบหน้าคมคายสมส่วนดูดีด้านบนมันทำให้เขาใจสั่นมากถึงมากที่สุด แบคฮยอนยอมรับเลยว่าตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยเห็นใครหล่อเหลาเท่านี้มาก่อน
“อ๊ะ!...อ๊าส์...”
เสียงทุ้มยังคงคำรามในลำคออย่างแผ่วเบา มือบางก็ยังคงชักนำให้มือเรียวสัมผัสแก่นกายของตนซึ่งแบคฮยอนคิดว่ามันใหญ่มากจนมือเขาแทบกำแทบไม่มิด ชานยอลก้มลงดูดดุนกลีบปากของแบคฮยอนด้วยความกระสันจนริมฝีปากแบคฮยอนแทบหลุดออกมา แบคฮยอนครางออกมาในลำคอเบาๆ สติสตังหลุดลอยไปกับจูบอันร้อนแรงและสัมผัสอันแข็งขือของแก่นกายร่างสูง
เสียงดังของจูบอันร้อนแรงยังคงดังต่อเนื่อง ชานยอลยังคงลงจูบกับร่างบางใต้ร่างอย่างดูดดื่ม ชานยอลกวาดลิ้นร้อนของตัวเองไปทั่วโพลงปากจนน้ำลายดังเจาะแจ๊ะไปทั่วทั้งห้อง ชานยอลยังคงเพลิดเพลินกับจูบกับคนใต้ร่าง แบคฮยอนได้แต่นอนให้คนด้านบนชักนำ สมองของร่างบางขาวโพลนไปหมด
ร่างสองร่างยังคงกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียง ตอนนี้แบคฮยอนล่ะทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง จากที่เคยขัดขืนตอนนี้ก็กลายเป็นสมยอมอีกครั้ง ชานยอลค่อยๆชักนำมือของแบคฮยอนล้วงเข้าไปในกางเกงของตัวเอง แบคฮยอนสะดุ้งเบาๆเมื่อรู้สึกถึงขนบางเบาของร่างสูงที่ขึ้นเป็นไรบางเบาอยู่ใต้สะดือ แต่ก่อนที่ชานยอลกับแบคฮยอนจะเกิดเลยไปมากกว่านั้น ประตูที่ยังไม่ได้ปิดก็ปรากฎร่างของคนๆหนึ่งยื่นอยู่ด้านนอก
“ท่านชาร์ล!!!”
หนีแบนมาค่ะ มีคนกดแบนตอนนี้ T__T ขออภัยในความไม่สะดวกนะคะ
กลับไปหน้าบทความ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1388134
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น