ติดสัดครั้งที่สิบ {เต็มตอน}

ตอนที่ 10

My wicked tongue
Where will it be?
I know if I'm onto you
I'm on to you
On to you, I'm on to you
On to you, you must be on to me

ลิ้นอันชั่วร้ายของฉัน
มันจะเลื้อยไปอยู่ที่ไหนดีนะ?
ฉันรู้ว่าหากฉันหลงรักเธอ
หลงรักเธอ
หลงรักเธอ
เธอก็จะหลงรักฉันเหมือนเกิน

 Beyoncé - Haunted

(แนะนำให้เปิดเพลงแรงมากค่ะ T__T)

            เซฮุนกระตุกยิ้มร้ายออกมาทันทีหลังจากที่นางรับใช้ได้พูดถึงจุดประสงค์ของลู่หานที่ไปรอท่าเขาที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ของฝูง ร่างสูงก้มมองดูเสื้อคลุมอาบน้ำในมือด้วยแววตาเจ้าเล่ห์เจ้ากล รอยยิ้มที่มุมปากนั้นเพิ่มเสน่ห์ให้เขาเป็นเท่าตัว เซฮุนเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะออกเดินผ่านหน้านางรับใช้ทั้งสองเพื่อมุ่งไปยังบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ของฝูงทันที

            อ่า...เขาชักทนรอไม่ไหวแล้วสิ เขาอยากเห็นร่างอรชรของแม่ดาวยั่วของเขาร่ายรำขอลูกต่อหน้าแล้วเหลือเกิน เซฮุนสาบานเลยว่าถ้าค่ำคืนนี้ผ่านพ้นไปลู่หานไม่ตั้งท้องลูกแฝด ให้เรียกเขาว่าไอ้กระจอกได้เลย....

             ร่างสูงสมส่วนของเซฮุนเดินมายังทางของห้องโถ่งที่ปูโล่งไปด้วยกระเบื้องชั้นดี ผ่านหน้าลูกสมุนที่พร้อมกันโค้งศีรษะให้กับรองจ่าฝูงมีคาร์ล เซฮุนเดินไปเรื่อยๆจนถึงประตูบานใหญ่ที่เชื่อมออกไปยังบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ของฝูงที่อยู่ยังลานโล่ง ร่างสูงเดินลงบันไดไปช้าๆ สายตาสอดส่องไปทั่วบริเวณอย่างตื่นตาตื่นใจ แต่มุมปากของตนก็ยังยกยิ้มไม่หุบ

            “เชิญทางนี้เจ้าค่ะ”             

            นางรับใช้คนเดิมเดินมาบอกเซฮุนก่อนจะเดินนำหน้าไปยังเก้าอี้นวมอันใหญ่ที่ตั้งเป็นสง่าอยู่ด้านหน้าติดกับบ่อน้ำ อ่า....มีที่นั่งชั้นดีรอเขาอยู่ด้วยแฮะ

            เซฮุนเดินตามนางรับใช้ไป เก้าอี้อันนี้ถูกตั้งให้หันหน้าเข้าหาบ่อน้ำ พร้อมกับมองเห็นบันไดที่เขาลงมาเมื่อสักครู่แต่ที่เด่นเป็นสง่าแต่ก็คงหนีไม่พ้นดวงจันทร์ในคืนวันเพ็ญที่ส่องแสงประกายสว่างไสวไปทั่วท้องฟ้า เพื่อเป็นสักขีพยานในการขอลูกของพวกเขาในค่ำคืนนี้

 ตอนนี้รอบๆบริเวณก็เต็มไปด้วยดวงไฟตามเสาดวงเล็กๆมองบรรยากาศแล้วน่าภิรมย์ยิ่งนัก ถึงแม้จะมีนางรับใช้รายล้อมอยู่บริเวณนี้เพื่อคอยอำนวยความสะดวก แต่ก็ไม่เป็นไร เขาไม่เคยมีอะไรกับลู่หานในที่โจ่งแจ้งแบบนี้ ซึ่งมันก็เร้าใจไปอีกแบบ ในค่ำคืนนี้...เขาจะทำให้ลู่หานกลายเป็นหมาป่าที่น่าอิจฉาที่สุด เสียงหวานที่เคยครวญครางอยู่แต่ในห้อง วันนี้ก็จะถูกนำมาขับกล่อมบรรเลงให้ประชาการชาวมีคาร์ลได้ฟังกัน

เซฮุนค่อยๆหย่อนสะโพกของตัวเองลงบนเก้าอี้นวมใหญ่อย่างใจเย็น ใช้แผ่นหลังกว้างของตัวเองพิงไปกับพนักเก้าอี้ ขาเรียวภายใต้กางเกงสีดำวาวถูกยกขึ้นมาไขว่ห้างเช่นเดียวกับแขนเรียวแกร่งที่พาดไปกับที่พาดแขน ตอนนี้เซฮุนพร้อมแล้วสำหรับการชมการแสดงที่แสนงดงามจากแม่ดาวยั่วของเขา

แม่ของลูกเขา........

เสียงดนตรีที่ถูกขับกล่อมโดยลูกสมุนในฝูงดังขึ้น เซฮุนใช้ดวงตาของตัวเองจดจ้องไปยังบานประตูบานใหญ่ที่ตนเพิ่งเดินลงมา กลับกระตุกยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นว่านางทาสสองคนใช้มือเปิดประตูบานใหญ่ออก ตอนนี้เขาอยากจะรู้นัก แม่หมาป่าในตากวางของเขาจะทำให้เขาคลั่งแค่ไหน

ประตูบานใหญ่ค่อยๆเปิดออกช้าๆจนสุดบาน เซฮุนหรี่ตาลงน้อยๆ ก่อนจะตะลึงค้างเมื่อเห็นร่างของผู้เป็นภรรยาของตนเดินออกมาจากบานประตู โดยมีชุดคลุมกายเป็นผ้าแพรลื่นสีแดงเพลิงแค่ตัวเดียวที่ปกคลุมร่างกายตั้งแต่ไหล่เนียนจนถึงข้อเท้าสวย ลู่หานยกยิ้มให้กับคนเป็นสามีที่นั่งตาค้างอยู่บนเก้าอี้นวมใหญ่ ร่างบางค่อยๆเก้าเท้าลงบันไดช้าๆ โดยที่สายตายังคงจดจ้องไปที่ร่างผู้เป็นสามี

เซฮุนมองลู่หานด้วยสายตาสิเน่หา ก่อนจะใช้ลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ลู่หานของเขาสวยมากๆ ยิ่งต้องแสงพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญยิ่งขับให้ผิวพรรณขาวนวลเนียนมากยิ่งขึ้น เขาแทบอยากจะกระโจนเข้าไปฉีกทึ่งเสื้อคลุมสีแดงเพลิงนั่นซะ แล้วจับแม่ตากวางมาขย้ำให้จมอก

ลู่หานเดินมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่ข้างบ่อซึ่งมีบันไดเพื่อลงไปในบ่อ ร่างบางยกยิ้มให้เซฮุนที่มองมาทางตนโดยที่ดวงตานั้นบ่งบอกได้ถึงความต้องการในตัวของลู่หานมากมายขนาดไหน นางรับใช้คนหนึ่งเดินมาทางด้านหลังของลู่หาน ก่อนจะคุกเข่าลง ลู่หานหันไปมองรอบๆบริเวณอย่างตื่นเต้น พลันสายตาก็ดันไปสะดุดกับร่างสูงใหญ่ของผู้เป็นพี่ชายที่ยืนมองพิธีขอลูกของพวกเขามาจากด้านบนปราสาท แบคโฮพยักหน้าให้ผู้เป็นน้องน้อยๆ เป็นเชิงให้กำลังใจก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องดั่งเดิม ลู่หานสูดลมหายใจเข้าปอดช้าๆ ก่อนจะค่อยๆคลายปมเสื้อที่ผูกเอาไว้ที่เอวคอดเบาๆ

พรึ่บ.....

เสียงของผ้าแพรสีแดงเพลิงร่วงหล่นตามแรงโน้มถ่วงของโลก นางรับใช้ที่อยู่ด้านหลังของลู่หานก็เก็บผ้านั่นไว้ กาอนจะเดินออกไปจากบริเวณนั้น ลู่หานกลืนน้ำลายลงคอน้อยๆ เมื่อตนจดจ้องไปยังร่างของผู้เป็นสามีที่ยังนั่งทำสายตากรุ่มกริ่มอยู่บนเก้าอี้นวมใหญ่ เซฮุนวางศอกข้างซ้ายไว้กับทีพาดแขน ก่อนจะใช้นิ้วมือลูบไล้ไปที่ปลายคางของตัวเอง โดยที่สายตายังจดจ้อง ร่างเปลือยเปล่า ของผู้เป็นภรรยาไม่วางตา

ลู่หานค่อยๆเดินเข้ามาใกล้บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ช้าๆ บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ของฝูงมีคาร์ลเป็นบ่อน้ำที่กว้างไม่กี่ตารางวา และไม่ลึกมากแค่สะดือของลู่หานเท่านั้น โดยปกติแล้ว บ่อน้ำแห่งนี้จะไม่ให้ใครลงมาอาบหรือใช้สอยในเรื่องต่างๆยกเว้นการขอลูกซึ่งอยากที่แบคโฮได้บอก ราชินีรุ่นที่สามนั้นขอสำเร็จมาแล้ว และลู่หานหวังว่าพวกเขาคงจะขอทายาทได้สำเร็จเช่นกัน

ร่างบางค่อยๆก้าวเท้าลงมาในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ช้าๆ ถึงแม้อากาศจะหนาวเหน็บแค่ไหน แต่ลู่หานก็ต้องอดทน เพื่อลูก เพื่อทายาทที่เกิดจากลู่หาน ทายาทที่มีเลือดเนื้อเชื้อไขของเซฮุนครึ่งหนึ่ง เขาจะต้องอดทน และผ่านพ้นไปให้ได้

ลู่หานเดินลุยน้ำที่สูงระดับสะดือตัวเองมาเรื่อยๆจนถึงกลางบ่อ ใบหน้าสวยหวานเหงยมองคนเป็นพี่ที่ยังนั่งยิ้มกริ่มอยู่บนเก้าอี้ไม่วางตา ลู่หานยิ้มหหวานกลับไป ก่อนจะค่อยๆหันหน้าตัวเองไปทางด้านดวงจันทร์ที่ส่องแสงสว่างไสวสวยงามเบื้องหน้า มือเรียวสวยทั้งสองข้างถูกนำมาประสานกันเอาไว้ที่หน้าอก ลู่หานหลับตาพริ้ม พร้อมกับอธิฐานออกมา

“แด่ดวงจันทร์ทราและบรรพบุรุษแห่งฝูงมีคาร์ลทุกพระองค์ วันนี้หลานได้มาขอความเห็นใจจากพวกท่านเรื่องทายาทแห่งฝูงมีคาร์ล หลานอยากให้ทุกพระองค์เมตตาประทานลูกให้แก่หลานและท่านพี่เซฮุนด้วยเทอญ....”

ลู่หานพูดแค่นั้นก่อนจะลืมตาขึ้นช้าๆ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้ง ร่างบางหันกลับมามองผู้เป็นสามีผ่านไหล่เนียนของตัวเอง ดนตรีที่บรรเลงดังแว่วมา ลู่หานใช้มือทั้งสองข้างของตัวเองชูขึ้นสุดศีรษะ พร้อมกับค่อยๆกรีดกลายไปกับสายลมช้าๆอย่างงดงาม

ลมหายใจของเซฮุนกระตุกเมื่อร่างของผู้เป็นภรรยากำลังเริ่มร่ายรำอย่างสวยงาม เซฮุนเหมือนถูกมนต์สะกดสะกดจิตเอาไว้ ไม่สามารถละสายตาไปจากภาพตรงหน้าได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว

ลู่หานเริ่มร่ายรำขึ้นตามเสียงดนตรีที่ได้ยิน ค่อยๆใช้มือของตัวเองปัดส่ายสายน้ำด้านหน้าช้าๆ ก่อนจะวกวนขึ้นมาเหนือหัว ส่ายเอวคอดไปมาตามจังหวะเพลงเบาๆอย่างยั่วยวน ก่อนจะค่อยๆหันกลับมาทางเซฮุนที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้นวมใหญ่ ร่างเล็กกัดที่ริมฝีปากของตัวเองเบาๆ อย่างเย้ายวน

ลู่หานยังคงร่ายรำตามจังหวะเพลงช้าๆอย่างหนักแน่น ร่างบางหลับตาพริ้มแต่ริมฝีปากสวยก็ยังยกยิ้มอย่างมีเสน่ห์แทบทำให้คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นั่งไม่ติด ร่างบางค่อยๆปรือตาขึ้นมามองช้าๆ ก่อนจะส่งยิ้มมุมปากบางๆไปให้ผู้เป็นสามี

ลู่หานค่อยๆเดินลุยน้ำมาทางเซฮุนช้าๆ ก่อนจะใช้มือกวักน้ำขึ้นมาชูขึ้นเหนือศีรษะ แล้วต่อยๆปล่อยให้น้ำไหลรินรดลำตัวตัวเองช้าๆ เมื่อตัวเปียกวาวไปด้วยน้ำแล้วยิ่งยามที่ต้องแสงของดวงจันทร์ยิ่งทำให้ลู่หานน่ารังแกมากขึ้นเป็นสิบเท่า

จังหวะหนักๆของกลองยังคงขับกล่อมบรรเลงไปเรื่อยๆ เช่นเดียวกับร่างอรชรของลู่หานที่กำลังยักย้ายสรีระของตัวเองไปมาอย่างยั่วยวนจนทำให้เซฮุนเริ่ม แข็ง ตัวทั้งที่ยังไม่ได้รับการปลุกเร้าจากสัมผัสของลู่หานเลยแม้แต่นิด

ร่างสูงไล้เลียริมฝีปากของตัวเองอย่างกระสัน เนื้อหนุ่มในกายเต้นเร้าอย่างบ้าคลั่ง ขนลุกชันอย่างห้ามไม่อยู่ เลือดลมไหลเวียนไปทั่วร่างกายจนเซฮุนแทบจะกระโดนลงบ่อน้ำแล้วติดสัดกับภรรยาตัวเองเหลือเกิน

ลู่หานค่อยๆเดินมาทางที่เซฮุนนั่งอยู่ ร่างบางเริ่มจับอาการผิดปกติของผู้เป็นสามีได้ ดวงตาของเซฮุนที่จ้องมองมายังตนนั้นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าร่างสูงต้องการแค่ไหน

ร่างอรชรของลู่หานค่อยๆเดินขึ้นไปบนพื้นจนเท้าเปล่าย่างเหยียบพื้นหยาบ ร่างเล็กที่เปลือยเปล่า ค่อยๆเดินมาทางผู้เป็นสามีอย่างมีจริต ทรวดทรงองค์เอวของลู่หานนั้นยิ่งทำให้เซฮุนแทบคลั่ง ถึงแม้จะเห็นกันและกันมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แค่ ณ ตอนนี้เวลานี้ ลู่หานนั้นสวยและเซ็กซี่ขึ้นเป็นกอง

ร่างบางเดินมายังร่างสูงที่นั่งอยู่ช้าๆ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วมือลูบไล้ไปตามแผลงอกที่อยู่ในชุดลำลองสบายๆที่ผู้เป็นสามีใส่อยู่ ก่อนจะเดินวนไปทางด้านหลัง และค่อยๆก้มใบหน้าสวยหยาดเยิ้มของตัวเองลงมาใกล้ใบหูของเซฮุน พร้อมกับใช้ปลายลิ้นสีชมพู่แลบเลียเข้าไปแหย่ภายในหูของเซฮุนเบาๆจนร่างสูงร้องซี๊ดออกมาอย่างห้ามใจไม่อยู่

“ท่านพี่...”

ลู่หานเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า เซฮุนปรือตามองใบหน้าสวยหวานของภรรยาตัวเองช้าๆ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากหล่อเหลากระแทกใจไปให้ร่างบางหวิวเล่นๆ ก่อนจะใช้มือกดศีรษะของลู่หานให้ก้มมารับสัมผัสจากปลายลิ้นของตัวเองแผ่วเบา

“อื้มมม”

เสียงสองเสียงจากทั้งคู่คำรามในคออย่างชอบใจ ลู่หานใช้ปลายนิ้วของตัวเองลูบไล้ไปยังลาดไหล่ของเซฮุนแล้วบีบเบาๆ เมื่อคนด้านล่างส่งสัมผัสที่แสนรัญจวนใจเข้ามาให้ น้ำเชื่อมหวานในโพลงปากของทั้งสอง ไหลออกมาจากมุมปากช้าๆแต่หามีใครสนใจไม่

“อ่ะ..อื้มม...ทะ..ท่านพี่..”                     

ลู่หานครางหวิวออกมาก่อนจะผละออกมาจากเซฮุนอย่างมีจริต ใช้สายตาดุจดั่งกวางของตนจ้องมองไปยังผู้เป็นสามีช้าๆ ก่อนจะเดินมายังด้านหน้าของเซฮุน แล้วใช้สองมือกอบกุมใบหน้าเรียวยาวนั้นเอาไว้

“ท่านพี่ต้องไปทำกับข้า...ตรงนู่น...”

ลู่หานพูดก่อนจะผินตาไปมองยังบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ตนเพิ่งขึ้นมา ก่อนจะหันกลับมาหาเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่ครอบครองหัวใจของตัวเองอยู่ ก่อนจะจูบลงไปที่มุมปากของเซฮุนเบาๆ ร่างสูงที่ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือก็ใช้ฟันของตัวเองงับริมฝีปากล่างของลู่หานเอาไว้แล้วค่อยๆดูดดึงเบาๆ

ล่หานหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ ก่อนจะใช้มือของตัวเองแหวกเสื้อผ้าที่เซฮุนใส่มาออกช้าๆ ร่างสูงเองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยการช่วยผู้เป็นภรรยาปลดเปลื้อเสื้อผ้าตัวเอง เพราะตอนนี้เขาอยากกินลูกกวางในร่างหมาป่าอย่างลู่หานใจแทบขาด

“อ่ะ...อื้ออ..”

ในขณะที่มือปลดเปลื้อเสื้อผ้า ริมฝีปากร้อนก็เข้าจู่โจมซอกคอขาวยั่วใจทันทีโดยที่ไม่ทันให้ลู่หานได้ตั้งตัว ร่างบางยึดไหล่ของเซฮุนไว้เป็นหลักยึด ก่อนจะเอียงซอกคอให้ร่างสูงได้เข้าสำรวจอย่างเต็มอกเต็มใจ

“โอ๊ะ!..ท่านพี่..”

ลู่หานอุทานออกมาเบาๆ เมื่อร่างสูงใช้พละกำลังของตัวเองยกร่างอันบอบบางของผัเป็นภรรยาขึ้นมาแนบอก แล้วเดินไปยังบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ช้าๆ ก่อนจะค่อยๆก้าวลงบันไดไปอย่างระมัดระวัง

ลู่หานเองก็เอียงคอลงซบกับอกแกร่างเบาๆ แอบขโมยจูบสันกรามคมที่มีเสน่ห์ของสามีเบาๆ เซฮุนก้มหน้ามามองแม่กวางที่ซบอกตัวเองตาแป๋วอย่างเอ็นดูแล้วค่อยๆวางร่างของลู่หานลงจากอกช้าๆเมื่อเดินลงมาถึงกลางบ่อ

เซฮุนใช้มือกระชับเอวขอดเปลือยเปล่าของผู้เป็นภรรยาเข้ามาใกล้ชิดกับท่อนบนที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดของตัวเอง ลู่หานจ้องมองใบหน้าของสามีด้วยความรัก ก่อนจะใช้แขนคล้องคอร่างสูงเอาไว้ เซฮุนก้มหน้าลงมาจนหน้าผากแนบชิดกับหน้าผากของลู่หาน

“พร้อมแล้วใช้หรือไม่..ลู่หาน”

ร่างสูงกระซิบออกมาแผ่วเบา ก่อนจะก้มลงมาจูบปลายจมูกรั้นของผู้เป็นภรรยาตัวเองเบาๆ ร่างบางหลับตาพริ้มยิ้มรับด้วยใบหน้าที่เป็นสุข ก่อนจะลืมตาขึ้นมาจดจ้องดวงตาสีคาราเมลของผู้เป็นสามีช้าๆ

“พร้อม...ที่จะเป็นแม่ของลูกข้าแล้วใช่ไหม?”

ร่างบางพยักหน้ารับอย่างน่าเอ็นดูพร้อมกับรอยยิ้มหวานที่ประดับบนใบหน้า เซฮุนใช้มือตัวเองกอบกุมใบหน้าของลู่หานให้เงยขึ้น ก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปทันทีอย่างไม่รอช้า

“อื้ออ....”

ลู่หานเผยอปากให้ลิ้นที่แสนร้ายกาจของเซอุนเข้ามาสำรวจภายในและเก็บเกี่ยวน้ำหวานจากจนอย่างตะกระตะกราม แขนแกร่งของเซฮุนกระชับเอวของลู่หานเข้ามาชิดกับตัวเองมากขึ้นจนกล้ามหน้าท้องสวยเบียดชิดไปปกับหน้าท้องแบนราบของลู่หาน

ร่างบางใช้มือขยุ้มไปที่ศีรษะของเซฮุนเบาๆ ก่อนจะจูบกลับไปออย่างดุเดือด เสียงจูบที่ดังไม่ทั่วบริเวณ ไหนจะเสียงน้ำที่เริ่มตีขึ้นเป็นมวลเล็กๆเมื่อเซฮุนเริ่มใช้มือขยุ้มไปที่แก้มก้นของลู่หานที่อยู่ใต้น้ำเล็กน้อยอย่างแรง

“อ๊า...”

ร่างบางแหงนคอขึ้นจนสุด ก่อนจะครางออกมาอย่างห้ามใจไม่อยู่เมื่อเซฮุนผละจากริมฝีปากและจู่โจมไปยังซอกคอแทน ร่างสูงค่อยๆใช้ปลายลิ้นลากเลียไปทั่วลำคอก่อนจะช้อนตัวลู่หานขึ้นมาเหนือผิวน้ำ ร่างบางอุทานออกมาเบาๆด้วยความตกใจ ก่อนจะใช้ขาเกี่ยวเอวของเซอุนเอาไว้กันตก

เซฮุนวกขึ้นไปจูบปากลู่หานอีกครั้ง ก่อนจะผละออกมาแล้วหันไปสนใจยอดอกที่ตั้งเด่นชูชันของลู่หานทันที ร่างบางขยุ้มผมของเซฮุนเบาๆด้วยความกระสัน ก่อนจะกดใบหน้าของเซฮุนให้เข้าชิดยอดอกของตนมากยิ่งขึ้น

“อื้อออ...อ๊า...”

ลู่หานครางออกมาเสียงยาวเมื่อเซฮุนใช้ปลายลิ้นละเลงไปที่ยอกอดอกของตัวเองถี่รัว ก่อนจะผละไปยังอีกข้าง ใช้ปากครอบครองเม็ดบัวเบาๆ ก่อนจะช้อนตาขึ้นมามองลู่หานช้าๆ ด้วยแววตากรุ่มกริ่ม ร่างบางก้มหน้าลงมามองร่างสูงด้วยใบหน้าแดงก่ำจากแรงของอารมณ์ ก่อนจะครางออกมาเสียงลั่น เมื่อเซฮุนเริ่มดูดหัวนมของตัวเองเหมือนดั่งที่ทารกดูดนมจากมารดา

“อื้อออ...ท่านพี่...ข้า..ข้าเสียว...”

ลู่หานเอ่ยออกไปตามความเป็นจริง เพราะตอนนี้ร่างบางาสั่นน้อยๆจากความเสียวซ่านที่ผู้เป็นสามีมอบให้ เซฮุนก็ยังคงดูดดุดหัวนมของลู่หานแบบนั้นแถมยังเพิ่มแรงเข้าไปอีกจนลู่หานหน้าบิดเบ้ด้วยความเสียว

“ฝึกเอาไว้ไง อีกไม่นาน เจ้าก็จะต้องให้ลูกกินนมแบบนี้..”

ร่างสูงผละริมฝีปากออกมาพูดเย้าแหย่ร่างบาง ก่อนจะก้มลงไปดูดกลืนหัวนมอีกครั้ง ลู่หานเพิ่มแรงขยุ้มเส้นผมเซฮุนแรงขึ้นด้วยความเสียวซ่าน ตอนนี้ในท้องของลู่หานปั่นป่วนไปหมด

เซฮุนผละจากยอดอกของลู่หานอีกครั้ง ก่อนที่ทั้งคู่จะประกบปากจูบกันอย่างดูดดื่มอีกหน เซฮุนค่อยๆวางร่างของลู่หานลงช้าๆจนน้ำกระเพื่อมเบาๆ แล้วจับลู่หานที่อ่อนแรงหันหลังให้ตน ตอนนี้ทั้งคู่เลยยืนประจันหน้ากับดวงจันทร์ที่สว่างไสวไปทั่วนภา

“ขอให้พิธีในวันนี้สำเร็จด้วยเทอญ...”

เซฮุนพูดแค่นั้นก่อนจะจูบไปที่หลังใบหูของลู่หานเบาๆ ร่างบางหันมามองหน้าเซฮุนช้าๆ เซฮุนยิ้มบางให้ผู้เป็นภรรยา ก่อนจะจูบลงไปที่ริมฝีปากของลู่หานเบาๆโดยไร้การรุกล้ำ

เซฮุนปลดกางเกงของตัวเองออกเล็กน้อยพอให้แก่นกายที่ใหญ่และคับตึงของตัวเองได้ออกมา ลู่หานยิ้มรับก่อนจะใช้มือของตัวเองลูบไล้ไปที่แก่นกายของเซฮุนช้าๆ ร่างสูงศุดปากอย่างเสียวซ่าน ก่อนที่ทั้งคู่จะประกบปากกันอีกครั้ง

“อื้อ...จ๊วบ..”

เสียงของจูบที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้นางรับใช้ที่อยู่บริเวณนั้นครั่นเนื้อครั่นตัวได้เป็นอย่างดี บอกแล้วว่าวันนี้ก็คือวันที่ติดสัดอย่างเป็นทางการของพวกเขาในรอบปี ไม่แปลกที่จะมีอารมณ์อย่างว่ากันได้ง่าย แต่เพื่อหน้าที่ของตัวเองที่ได้รับมอบหมาย พวกเขากว่าสิบชีวิตก็ต้องทนดูการขอลูกของผ้เป็นนายไป

ทั้งสองผละออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนที่เซฮุนจะลูบไล้แก่นกายตัวเองเบาๆ แล้วเอาไปจ่อไว้ยังช่องทางรักของลู่หาน ร่างบางสูดลมหายใจเข้าช้าๆ ก่อนจะเอนศีรษะของตัวเองไปซบกับแผ่นอกของผู้เป็นสามีเบาๆ

“อ่ะ...อ๊า...”

เซฮุนดันแก่นกายของตัวเองเข้าไปในตัวของลู่หานช้าๆ ร่างบางครางออกมาแผ่วเบา พร้อมกับขมวดคิ้วยุ่ง เซฮุนดันกายเข้าไปครึ่งหนึ่ง ก่อนจะใช้มือของตัวเองกอดเอวของลู่หานเอาไว้เบาๆ จูบไปยังขมับที่ชื้นเหงื่อของผู้เป็นภรรยา แล้วดันแก่นกายที่เหลือเข้าไปจนหมด

“อ๊า!....”

“อ๊าส....”

เสียงสองเสียงคำรามออกมาอยากกลั้นไม่อยู่ ร่างบางหลับตาพริ้มและเริ่มปล่อยเสียงครวญครงออกมาเบาๆตามจังหวะ เมื่อเซฮุนเริ่มขยับสะโพกสอบเข้าออกอย่างเนิบนาบ

“เจ็บหรือเปล่า....คนดี..”

เซฮุนเอ่ยถามลู่หานเบาๆทั้งที่สวนล่างยังคงขยับเข้าออกช้าๆ ลู่หานส่ายหน้าไปมา ตนไม่ได้รู้สึกเจ็บ แต่ตอนนี้คือรู้สึกเสียวมากกว่า

“สะ...เสียว...น้องเสียว...”

ร่างบางพูดออกมาจากความรู้สึกของตัวเองด้วยสรรพนามที่น่าเอ็นดู เซฮุนก้มลงไปกัดจมูกรั้นของคนที่ซบที่อกของตัวเองเบาๆ ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกถี่รัวมากยิ่งขึ้น

“อ่ะ...อ๊ะ...งื้ออ”               

               

ลู่หานตัวสั่นคลอนไปตามจังหวะที่ร่างสูงส่งแก่นกายเข้ามา ครวญครางไปกับจังหวะที่ร่างสูงขับกล่อมและนำทางจนลู่หานแทบคลั่ง เซฮุนส่งแรงอัดแน่นเข้ามาจนหน้าขากระทบกับสะโพกของลู่หานจนเสียงดังก้องไปทั่ว ไหนจะเสียงครางหวานๆที่ไม่ต่างกับหน้าตาของลู่หานอีก ตอนนี้เซฮุนเองก็แทบคลั่งเหมือนกัน

“อ่ะ..อ๊ะ...อ๊ะ!!”

ลู่หานเองตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย เซฮุนใช้มือกอดเอวบางเอวไว้แล้วสวนสะโพกของลู่หานเข้าออกตามจังหวะแก่นกายของตัวเองที่ส่งเข้ามาด้านใน ร่างบางสั่นคลอนไปมาอย่างแรงเมื่อตัญหา กามาเริ่มเข้าครอบงำร่างสูง เซฮุนส่งแรงกระแทกเข้ามาในกายของลู่หานอย่างบ้าคลั่ง

“อ่ะ...ท่าน..พี่....งื้อออ...ท่านพี่....”

ลู่หานใช้มือของตัวเองเอื้อมไปทางด้านหลังแล้วดันท้องของผู้เนสามีเบาๆเป็นเชิงว่าให้ลดแรงลงอีกนิด แต่มีเหรอที่โอเซฮุนคนนี้จะยอมฟัง

“บะ...เบา...อ๊ะ...หน่อย..ท่านพี่...อื้อออ”

ร่างบางหลับตาปี๋พร้อมกับครางเสียงสั่น จมูกรั้นแดงไปหมดจากแรงสะอื้นไห้ในความเสียวซ่าน พลังของเซฮุนยังคงมีอีกเหลือเฟื้อ ซึ้งลู่หานคิดว่าคืนนี้เขาน่าจะโดนไปถึงยันเช้า

“อ้า...ถ้าเบาๆ...ลูกๆของเราก็ไม่มาสิ...อื้มมมม”

ร่างสูงกระซิบที่ใบหูของลู่หานเบาๆ ก่อนจะเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นเข้าไปอีก เสียงดังพับๆจากการที่หน้าขากระทบสะโพกของร่างบางดังขึ้นจนได้ยินชัดเจนไปทั่วบริเวณ ลู่หานจิกเล็บลงไปยังแขนของเซฮุนที่โอบเอวของตัวเองอยู่ น้ำตาไหลรินลงบนใบหน้าด้วยความเสียวซ่าน

“อ๊ะ...อ๊ะ..อ่ะ!!”

ลู่หานยังคงครางออกมาเสียงดังเมื่อร่างของผู้เป็นสามีทั้งกระแทกกายเข้ามาภายใน ไหนจะลีลาในการควงหมุนสวาทจนลู่หานเสียวแทบยืนไม่ไหว แก่นกายเล็กที่ส่วนหัวแดงปลั่กกำลังประทุออกมาเต็มที ร่างบางกำลังใช้มือข้างซ้ายของตัวเองลงไปช่วยปลดปล่อยแก่นกายของตัวเอง แต่ก็ถูกเซฮุนจับไว้ ก่อนจะพาพาดไปด้านหลัง ซึ่งท่านี้มันทำให้ลู่หานเชิดหน้าขึ้น และสะโพกยังคงติดกับกายของลสามีแน่นกว่าเดิม

“โอ๊ะ! อ๊า....ไม่ไหว..แล้ว..อื้อออ”

ลู่หานครางเสียงสั่น อ้าปากกอบโกยอากาศก่อนจะแหงนหน้าขึ้นจนสุด แล้วปลดปล่อยน้ำสีขาวขึ่นออกมา หอบหายใจตัวโยน แต่ร่างกายก็ยังคงสั่นครอนไปมาเพราะว่าผู้เป็นสามีที่อยู่ด้านหลังยังไม่เสร็จสมตามอารมณ์หมาย

“อื้ออ....อ๊าสส...”

เซฮุนยังคงส่งกายใหญ่เข้ามาในกายของลู่หานถี่รัวเร็วและแรง จนน้ำบริเวณนั้นกระเพื่อมขึ้นลงอย่างน่ากลัว ตอนนี้เขาเองก็กำลังจะถึงที่หมายแล้วเช่นกัน

“หื้มม..ลู่หาน...อ่ะ...อ๊าส...ลู่หาน!..อ๊าส์.....”      

     

เซฮุนคำรามชื่อลู่หานลั่นก่อนจะขบกรามจนดังกรอดๆ แล้วปลดปล่ยน้ำรักของตัวเองออกมาจนเต็มช่องทางรักของลู่หาน ทั้งคู่ได้แต่หอบหายใจเสียงดังหลังจากกิจกรรมขอลูกจบไป ลู่หานเอนตัวพิงไปยังร่างของผู้เป็นสามีเบาๆ ในตากวางปรือจดจ้องไปยังดวงจันทร์เบื้องหน้า

“บรู๊ววววส์....”           

เสียงคำรามของเซฮุนดังขึ้น ก่อนที่หมาป่าตัวอื่นๆจะดังตามมาอย่างยินดี ร่างสูงยกยิ้มบางๆ ก่อนจะก้มลงไปจูบขมับของผู้เป็นภรรยาเบาๆ

“อ่ะ...อื้มมมม”

ใบหน้าของลู่หานเริ่มบิดเบ้ด้วยความทรมาณเมื่อรับรู้ได้ถึงขนาดแก่นกายที่ขยายใหญ่ของผู้เป็นสามีทางด้านล่าง เซฮุนดันคางลู่หานให้เงยขึ้น ก่อนจะประกบปากลงไปและจูบกันอย่างดูดดื่ม

แก่นกายของเซฮุนยังคงขยับขยายจนยึดติดกับพนังของลู่หาน ร่างบางจิกเล็บลงไปยังท่อนแขนของเซฮุนด้วยความเสียว รับรู้ถึงขนาดแก่นกายที่ขยายใหญ่ในร่างตน ซึ่งวันนี้ลู่หานคิดว่าเขากับเซฮุนยึดติดกันแน่นเป็นพิเศษ แน่นจนลู่หานจะขาดใจ

“งื้ออ...ท่านพี่...แน่น...ข้าแน่นไปหมด...”

ลู่หานเอ่ยกับสามีเบาๆ กายของเซฮุนยึดติดกับลู่หานแน่นจนร่างบางอึดอัด ทั้งแน่นทั้งเสียวซ่านผสมปนเปกันไปหมด น้ำตาที่แห้งเหือดของลู่หานไหลรินลงมาอาบแก้มแดงๆนั้นอีกครั้ง

“ทนน่ะคนดี....อีกนิด...”

เซฮุนพูดปลอบแค่นั้นแล้วกดจูบไปยังกระหม่อมบางของลู่หาน เขาเองก็รู้สึกเช่นกัน รู้สึกว่าแก่นกายของตัวเองจะขยายใหญ่เป็นพิเศษ ขยายใหญ่มากกว่าการร่วมรักกับลู่หานในครั้งก่อนๆ แต่นั้ก็คงจะเป็นนิมิตหมายอันดีละมั้ง เซฮุนคิดเช่นนั้น

“อื้ออ ...อ๊า....”

ลู่หานครางเสียงยาวเมื่อรับรู้ได้ว่าเซฮุนได้ปล่อยน้ำเชื้อสืบพันธุ์ดั่งเช่นทุกครั้งเข้ามาในร่างกายของตัวเองแล้ว ลู่หานได้ยินเสียงหอบหายใจของเซฮุนเบาๆ ก่อนที่ร่างสูงจะดึงแก่นกายของตัวเองที่กลับมาเหมือนเดิมออกจากช่องทางรักของลู่หาน

ร่างสูงค่อยๆใช้มือหันร่างของลู่หานให้มาเผชิญหน้า ก่อนจะกดจูบไปที่หน้าผากบางเบาๆ ลู่หานหลับตาพริ้มแล้วโผล่เข้ากอดผู้เป็นสามีช้าๆ

“ข้าคิดว่านี่มันคือสิ่งที่ดีลู่หาน พิธีในวันนี้จะต้องสำเร็จ..เชื่อข้า”

เซฮุนพูดพร้อมกับลูบศีรษะลู่หานเบาๆ ร่างบางพยักหน้าช้าๆพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่ผุดขึ้น ลู่หานหวังเป็นอย่างยิ่ง ว่าฝูงมีคาร์ลจะได้ยินข่าวดี ในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า.....

TBC

………………………………………………..

แง่ะ มาแล้วค่ะ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ เพิ่งหายป่วยค่ะ เลยมีแรงมาปั่นให้จนจบ 5555 หากแต่งแล้วไม่ฟินหรือไม่อินประการใดต้องขอโทษด้วยนะคะ โจทย์ของฮุนฮานมันเขียนยากอ่า T__T

อ่านจบก็เม้นก้แท้ฏให้รุ้งหน่อยนะคะ จะได้เป็นกำลังใจให้กับคนแต่ง ตอนนี้ปาเข้าไปยี่สิบหน้า เม้นและแท็กกันคนล่ะบรรทัดคงไม่เป็นไรเนอะ ^__^

สกรีมมาได้เลยค่ะ #ฟิคติดสัด อยากรู้ฟีดแบคค่ะ 5555 มาให้กำลังใจและติชมได้นะคะ

http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1388134