ติดสัดครั้งที่ห้า {เต็มตอน}

ตอนที่ 5

( อ่านช้าๆนะคะ ชัดๆทุกตัวเลยนะ 555 )

I bet you never ever felt so good, so good
I got your body trembling like it should, it should
You'll never be the same baby once I'm done with you

ฉันเดาว่าเธอคงไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนหรอกนะ
ร่างกายเธอมันสั่นอย่างที่ควร
เธอจะไม่มีวันรู้สึกเหมือนเดิมอีกเมื่อฉัน ‘เสร็จ’ กับเธอแล้ว

Oh, you with me baby making love like gorillas
You and me baby we'll be fuckin' it like gorillas

ที่รัก เธอกับฉัน ‘เราร่วมรักกัน’ เหมือน ‘กอริลล่า’ เลยนะ
ที่รัก เธอกับฉันเรา ‘จะมีอะไรกัน’ เหมือน ‘กอริลล่า’ เลย

( ตัวหนังสือเอียงคือพาร์ทในอดีตนะคะ )

          “แค่นี้เจ้าก็ถูหลังให้ข้าได้แล้ว....ยอดรัก...”

            ชานยอลพูดจบก็พุ่งตรงไปประกบปากบางที่ล่อตาล่อใจอยู่ตรงหน้า โดยที่มือของตนก็ยังคงกอบกุมมือแบคฮยอนที่เกาะอยู่ที่หลังของตัวเองเอาไว้ แบคฮยอนที่ตกใจกับการกระทำของร่างสูงก็เผลอเผยอปากออกมาทำให้ชานยอลสามารถรุกล้ำเข้ามาในเขตห่วงแหนได้

            “อื้มมม...”

            แบคฮยอนพยายามที่จะขืนมือตัวเองออกจากแผ่นหลังแกร่งแต่ก็ไม่สำเร็จเมื่อชานยอลยังคงกอบกุมมือเล็กเอาไว้แน่นประหนึ่งกรงเหล็กของอาชาหนุ่ม แบคฮยอนหน้าหงายไปด้านหลังเล็กน้อยเมื่อชานยอลเริ่มจูบอย่างหนักหน่วงและรุนแรงเพิ่มมากขึ้น เรียวลิ้นของทั้งสองคนพัวพันกันแนบแน่นจนแทบจะรวมกันหนึ่งเดียว

            “อื้ออออ...”

            แบคฮยอนส่งเสียงดังในลำคอด้วยความกระสัน ร่างบางพยายามเบียนหน้าหนีการรุกล้ำที่แสนวาบหวิวนี่ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อชานยอลยังคงครอบครองริมฝีปากของแบคฮยอนเอาไว้แนบแน่น จนแบคฮยอนเริ่มเอนเอียงและคล้อยตามแรงชักจูงของคนที่มีประสบการณ์มากกว่าและแข็งแรงกว่าอย่างชานยอล

            “อ๊ะ...คะ...คุณฮะ...”

            แบคฮยอนครางออกมาอย่างแผ่วเบาเมื่อร่างสูงยอมผละริมฝีปากออกมาแล้วหันไปสนใจซอกคอขาวๆนั่นแทน แบคฮยอนเอียงคอให้ร่างสูงได้ซุกไซ้ได้สะดวกขึ้น มือเรียวสวยที่เกาะกุมอยู่ที่แผ่นหลังของร่างสูงก็ลูบไล้ไปมาด้วยความเสียวกระสัน นี่เองสิน่ะ การถูหลังที่ชานยอลพูดถึง

            “อ๊าส์.....”

            แบคฮยอนครางออกมาเสียงสั่น ตอนนี้สมองขาวโพลนไปหมด เหมือนมันปิดกั้นทุกการรับรู้ แต่เหมือนกับให้ร่างบางจดจำเพียงแค่สัมผัสของชายหนุ่มที่กำลังปรนเปรอให้ตนอยู่

            “หอม....แบคฮยอน..เจ้าหอมที่สุด...”

            ชายหนุ่มพูดออกมาคล้ายคนละเมอ โดยที่ยังคงซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของแบคฮยอนอยู่ และกดจูบลงไปจนมีเสียงน่าอายหลายครั้งหลายครา แบคฮยอนหลับตาพริ้มพร้อมกับเผยอริมฝีปากของตัวเองออกน้อยๆเพื่อผ่อนปรนลมหายใจที่ติดๆขัดๆของตัวเอง ใบหน้าสวยเอียงลงไปซบบนลาดไหล่หนาโดยหันหน้าออกไปด้านข้าง ปล่อยให้ชานยอลซุกไซ้ซอกคอด้านซ้ายของตัวเองต่อไป ฝ่ามือน้อยๆทั้งสองข้างของตัวเองก็ยังคงลูบไล้ไปมาบนแผ่นหลังแกร่งเหมือนต้องการลดความกระสันที่ร่างสูงเป็นคนมอบให้

            ชานยอลดึงแบคฮยอนออกมาให้จ้องหน้ามองตน แบคฮยอนที่หลับตาพริ้มอยู่ก็ค่อยๆปรือตาขึ้นมามองร่างสูงช้าๆ ริมฝีปากที่บวมเจ่อจากการดูดดุนเม้มเข้าหากันน้อยๆ แบคฮยอนเสตาก้มลงมองด้านล่างเมื่อไม่อาจที่จะทนมองดวงตาคู่สวยที่มองมาทางตนได้ ชานยอลจับหน้าร่างบางขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะกดจูบลงไปบนมุมปากแบคฮยอนด้วยความอ้อยอิ่ง

            “เจ้ายังคงงดงามไม่เปลี่ยนแปลงเลยน่ะแบคฮยอน....”

            ชานยอลพูดพร้อมกับผละหน้าออกมามองหน้าร่างบางอีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างกอบกุมใบหน้าเรียวสวยเอาไว้ด้วยความทะนุถนอม ชานยอลจ้องมองไปยังร่างบางด้วยความรักใคร่ แบคฮยอนเองก็จดจ้องไปยังใบหน้าหล่อคมไร้ที่ตินั้นนั้นๆ พลันภาพหมาป่าที่ตนเจอก่อนจะสลบไปก็ผุดขึ้นมาในหัว

            “คะ...คุณเป็นใครกันแน่ฮะ..”

            แบคฮยอนเอ่ยถามออกมาเบาๆ ชานยอลมองหน้าแบคฮยอนก่อนจะยกยิ้มและส่ายหัวไปมาช้าๆ นิ้วชี้ของมือด้านขวาถูกนำไปแตะที่ริมฝีปากร่างบางเบาๆ

            “จุ๊ๆ ยอดรัก...ข้าจะไม่บอกเจ้า จนกว่าเจ้าจะจำได้เอง ดวงจิตของเราสองคนผูกมัดกันมาเนิ่นนานนักแบคฮยอน...ข้าเชื่อ..ว่าเจ้าจะจำมันได้...”

            ชานยอลพูดออกมากเบาๆ ก่อนจะกดจูบลงไปที่ริมฝีปากแบคฮยอนอีกครั้ง แบคฮยอนมองหน้าชานยอลก่อนจะหลับตาลงช้าๆ เมื่อร่างสูงเริ่มตะโบมจูบด้วยความร้อนแรงมากยิ่งขึ้น ชานยอลค่อยๆเลื่อนมือมาลูบไล้เอวคอดของแบคฮยอนช้าๆ ก่อนจะลามลงไปยังสะโพกสวยของคนที่นั่งทาบทับอยู่บนตักแกร่ง นวดคลึงสะโพกด้วยความหลงใหลโดยที่ริมฝีปากยังคงไม่ล่ะห่างจากกันสักวินาที แบคฮยอนเอียงใบหน้าตัวเองเพื่อให้ได้องศาที่เหมาะสมกับร่างสูงก่อนจะเริ่มกดจูบกลับไปด้วยความทุลักทุเล แต่นั้นมันทำให้ชานยอลพอใจเป็นอย่างมาก

            ชานยอลค่อยๆดันแบคฮยอนให้ไปติดกับขอบอ่างช้าๆโดยที่ริมฝีปากยังคงดูดดุนกันอยู่ ชานยอลค่อยๆวางศีรษะของแบคฮยอนลงบนขอบอ่างที่มีหมอนรองอยู่เบาๆก่อนที่จะครอบทับลงมา แบคฮยอนปรือตาขึ้นมามองใบหน้าคมช้าๆเมื่อร่างสูงได้ถอดถอนริมฝีปากออกมา ตาสองตาประสานจ้องมองกันอยู่อย่างนั้น ชานยอลลูบไล้ศีรษะแบคฮยอนเบาๆ ก่อนจะก้มลงไปกดจูบที่หน้าผากสวยเบาๆ ร่างบางหลับตาพริ้มรับสัมผัสของร่างสูง

            “อื้ออออ ท่านพี่ช้าก่อน...”

         

เสียงหวานเอ่ยขึ้นเมื่อร่างของผู้เป็นที่รักถาโถมเข้ามาทันทีที่บานประตูบานใหญ่ปิดตัวลง ชายร่างสูงตรงหน้าพุ่งตรงเข้ามากอดร่างบางพร้อมกับซุกไซ้ซอกคอข่าวอย่างหื่นกระหาย โดยไม่ฟังเสียงทัดทานจากคนตัวเล็กเลยแม่แต่น้อย

“หื้มมม ข้าอดใจไม่ไหวแล้วแบคฮยอน อยากอยากรักเจ้าใจแถบขาดแล้วยอดรัก....”

เสียงอู้อี้ที่ดังออกมาจากร่างสูงที่ยังคงซุกไซ้ซอกคอตัวเองอยู่ทำให้ร่างบางยกยิ้มเบาๆ ก่อนจะเอียงคอให้ร่างสูงสัมผัสได้ถนัดขึ้น

“อ๊า....อื้มมม...ท่านพี่....”

แบคฮยอนครางออกมาเสียงแผ่วเบาด้วยความเสียวซ่าน นอกจากซอกคอที่โดนรุกล้ำแล้ว มือซุกซนของผู้เป็นสามีก็ยังลูบไล้ไปตามซอกขาของตนเบาๆ แบคฮยอนเอื้อมมือไปขยุ้มผมคนรักด้วยความซ่านก่อนจะครวญครางออกมาตามใจที่ปราถนา

“หื้มมม...ข้าทนไม่ไหวแล้วแบคฮยอน....”

ชายหนุ่มผละออกมาจากซอกคอของร่างบางก่อนจะตวัดร่างของแบคฮยอนขึ้นมาแนบอกในท่าเจ้าสาว แล้วจ้องมองมายังใบหน้าสวยด้วยแววตากรุ่มกริ่ม

“พรุ่งนี้เจ้าลุกจากที่นอนไม่ไหวแน่นอนยอดรัก.....”

แบคฮยอนขมวดคิ้วยุ่งก่อนจะลืมตาขึ้นมามองใบหน้าคมด้วยแววตาไม่เข้าใจ เมื่อกี้เหมือนกับมีบางอย่างแล่นเข้ามาในสมองของแบคฮยอน เขาเห็นตัวเขาในสถานที่ไหนสักที่ และเขาก็เห็นร่างของคนที่คร่อมอยู่ด้านบนด้วย แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกว่าตนเคยเจอคนตรงหน้านี้เมื่อไร

“เจ้าไม่ต้องฝืนหรอกแบคฮยอน....ถ้าชาตินี้เจ้าเกิดมาเพื่อเป็นเนื้อคู่ของข้าอีก เจ้าก็จะจำมันได้...อย่างที่ข้าได้บอกว่าดวงจิตของเรามันผูกกันมาเนิ่นนาน..”

ชานยอลพูดพร้อมกับยิ้มอ่อนโยนไปให้แบคฮยอน ร่างบางยังคงจดจ้องไปที่ใบหน้าของร่างสูง ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งเมื่อร่างสูงเริ่มซุกไซ้ไปลำลำคอของตนช้าๆแต่หนักแน่น ร่างบางเผลอจิกนิ้วลงบนลาดไหล่หนาด้วยความเสียวกระสันเมื่อชานยอลเริ่มลงมาเล่นกับยอดบัวบนหน้าอกของตน

“อ๊ะ...อื้ออออ”

แบคฮยอนบิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่านจนแผ่นน้ำกระเซ็นเบาๆ มือหนาของชานยอลคงร้ายไม่ต่างจากริมฝีปากเลย เขาค่อยๆลากไปตามเรียวขาด้านในช้าๆ ก่อนจะจับขาของแบคฮยอนอ้าออกกว้างขึ้นแล้วตนก็โถมทับตัวลงมาจนแก่นกายแกร่งสัมผัสกับซอกขาด้านในของแบคฮยอนอย่างจัง

“อ๊ะ...”      

แบคฮยอนอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อสัมผัสได้ถึงตัวตนของชายหนุ่มที่ดุดดันอยู่กับซอกขาของตน แบคฮยอนยิ่งจิกลงไปที่ลาดไหล่กว้างเพิ่มมากขึ้น ชานยอลเองก็เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะส่งเสียงครางออกมาเบาๆ ชายหนุ่มใช้สายตาสีเขียวอ่อนปนเทาของตัวเองจ้องมองไปยังเรือนร่างสวยงามที่นอนอยู่ใต้ร่าง ตอนนี้ชานยอลเริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้เท่าที่ควรแล้ว

“อ๊ะ...อ๊า....”

แบคฮยอนส่งเสียงหวิวออกมาเมื่อชานยอลก้มลงใช้ลิ้นตัวเองไล้เลียไปตามไปตามลำคอไล่ลงมาจนถึงยอดอก ก่อนจะลากลงไปที่สะดือตนเอง แบคฮยอนหดเกร็งน้อยๆเมื่อลิ้นร้อนละเลียดช้าๆ ร่างบางยังจำได้ว่าเมื่อตอนเช้าร่างสูงได้ปั่นป่วนเขามากแค่ไหน เพียงแค่เขาลงลิ้นบนสะดือ ก็เกือบทำให้แบคฮยอนขาดใจรอนๆ

“อื้ออออ...”

ร่างบางหลับตาแน่น เล็บมือและเท้าจิกเกร็งจนแทบชา ปากบางเผยออากาศเข้าปอดอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อชานยอลเริ่มลากลิ้นลงต่ำกว่าสะดือ....

“ฮึก...อื้ออออ”

ร่างบางเสียวจนน้ำตาไหล เรียวขาพยายามจะหุบเข้าเพื่อลดความเสียวแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะมีกำแพงมนุษย์ร่างใหญ่ขวางกั้นอยู่จึงทำได้เพียงปลดปล่อยน้ำตาแห่งความกระสันลงสู่อ่างอาบน้ำใหญ่...

ชานยอลยังคงเพลิดเพลินกับการลงลิ้นบนตัวแบคฮยอน เขาชอบกลิ่นกายและผิวอันอ่อนนุ่มของแบคฮยอนที่สุด มันทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังละเลงลิ้นอยู่บนสายไหมฟูนุ่มกลิ่นหอมและละมุนลิ้น

ชานยอลผละหน้าออกมาจากหว่างขาของแบคฮยอนก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมามองร่างงดงามที่นอนหลับตาพริ้มพร้อมกับบิดเร่าตัวไปมาด้วยความเสียว ชานยอลยกยิ้มมุมปากก่อนจะแลบลิ้นขึ้นมาเลียริมฝีปากเบาๆ แล้วใช้ปลายลิ้นของตัวเองแตะลงไปยังช่องทางรักเบาๆ ส่วนมือหนาก็เลือนขึ้นมาตามแนวขาก่อนจะกอบกุมแก่นกายน่ารักของแบคฮยอนเบาๆ

“อ๊าส์....อ๊ะ..”

แบคฮยอนที่รู้สึกได้ถึงการรุกล้ำทั้งหน้าทั้งหลังก็ได้แต่บิดกายไปมาเพื่อบรรเทาความเสียวซ่านให้ลดน้อยลง แต่มันก็ไม่เป็นผลเลยเมื่อร่างสูงละเลงลิ้นลงตัวเองลงไปบนช่องทางรักรัวๆ แบคฮยอนได้แต่ใช้มือตัวเองผลักไหล่หน้าเพื่อบอกให้ชานยอลผละออกไปจากร่างกายตน แต่ก็ไม่เป็นผลอีกเช่นเคย กลับกันชานยอลยิ่งละเลงปลายลิ้นถี่รัวขึ้น ขึ้นจะลามมาครอบครองแก่นกายเล็กของแบคฮยอน

“อ๊ะ...อื้อออ...”

แบคฮยอนทำได้เพียงแค่บิดเร่าร่างกายไปมา ตอนนี้ตนเปรียบเสมือนเชลยตัวน้อยๆที่พร้อมให้ผู้คุมทำโทษก็มิปาน หน้าอกบางกระเพื่อมขึ้นลงเร็วขึ้นเมื่อรู้สึกถึงความเสียวกระสันแบบจุกอก ชานยอลเองก็ยังคงครอบครองแก่นกายเล็กใช้ปลายลิ้นร้อนตวัดไปที่ส่วนหัวเล็กๆเบาๆจนมันปริ่มน้ำออกมา แบคฮยยอนได้แต่เผยอปากหายใจกอบโกยอากาศเข้าปอด ชานยอลใช้ลิ้นได้เก่งมากจนทำให้ร่างบางแทบสำลักความสุข แต่แบคฮยอนคงลืมนึกไปว่าชานยอลนั้นไม่ใช่เพียงแค่มนุษย์ธรรมดา แต่เขาเป็นถึงหมาป่าก็ไม่แปลกที่จะใช้ลิ้นได้เก่งกาจจนน่ากลัว

“อ๊ะ..มะ...ไม่...อ๊า..ไหว...งื้ออออ”

“หื้มมมม”

แบคฮยอนกรีดร้องออกมาสุดเสียง แผ่นหลังโก่งขึ้นมาจากแผ่นน้ำจนโค้งคล้ายกับคันศร หน้าอกบางกระเพื่อมขึ้นลงถี่รัวเมื่อตนได้ปลดปล่อยน้ำกามออกมาจนหมดสิ้น ชานยอลครางในลำคอเบาๆ ก่อนจะกลืนน้ำบริสุทธิ์ที่แบคฮยอนปลดปล่อยออกมา

“น้ำบริสุทธิ์ของเจ้าช่างหวานล้ำยิ่งนักแบคฮยอน...”

ชานยอลเอ่ยออกมาพร้อมกับละใบหน้าออกมาจากแก่นกายเล็กแล้วยันตัวเองขึ้นเพื่อมอบจูบให้กับร่างบางเป็นรางวัล แบคฮยอนยอมเผยอปากให้ลิ้นของชานยอลเข้ามาแต่โดยดี ร่างบางรู้สึกถึงกลิ่นคาวของน้ำกามคละคลุ้งไปทั่วทั้งริมฝีปากจนมึนงงไปหมด

ชานยอลยังคงส่งจูบดูดดื่มให้แบคฮยอนก่อนจะนำพามือหยาบของตัวเองลงไปยังช่องทางสีหวานที่ตนได้ลิ้มลองไปเมื่อสักครู่เบาๆ แบคฮยอนสะดุ้งน้อยๆแต่ถูกชักจูงโดยริมฝีปากหนาอีกครั้งจนต้องยอมสงบ ชานยอลผละออกมาจากจูบแล้วจ้องไปยังร่างบางเบาๆ ก่อนจะก้มลงไปกระซิบที่ข้างใบหูขาว

“ข้าคิดถึงเจ้าแบคฮยอน....”

ชานยอลพูดแค่นั้นก่อนจะดันนิ้วยาวเข้าไปในตัวของแบคฮยอน ร่างบางกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บ เพราะยังไม่เคยโดนชายใดรุกล้ำเข้ามาก่อน ชานยอลใช้มืออีกข้างเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของแบคฮยอนเบาๆ ร่างบางเกิดอาการสั่นอย่างเห็นได้ชัด ชานยอลจึงก้มลงไปจูบเปลือกของแบคฮยอนเบาๆ

“ไม่ต้องกลัวน่ะ ไม่มีอะไรที่เจ้าต้องกลัว เดียวมันจะดีเอง...ยอดรัก...”

แบคฮยอนปรือตามองร่างสูงช้าๆ ก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือเรียวสวยของตัวเองไปสัมผัสใบหูของร่างสูงที่อยู่ด้านบนเบาๆ ชานยอลยกยิ้มให้แบคฮยอนก่อนจะจับมือข้างนั้นมาจูบ เขาเป็นมนุษย์หมาป่าจึงไม่แปลกถ้าหากเขาต้องการผสมพันธุ์ตัวตนที่แท้จริงจะเผยออกมา ซึ่งมันจะเกิดขึ้นเมื่อเขารู้สึกว่าตัวเองต้องการจะติดสัดกับตัวเมียสักตัว และตัวเมียตัวนั้นก็คือแบคฮยอนคนที่นอนอยู่ตรงนี้ คนที่เป็นภรรยาของเขา เป็นแม่ของลูกเขา และเป็นราชินีของฝูงหมาป่ามีคาร์ล แค่แบคฮยอน แค่ร่างบางตรงหน้านี้คนเดียว

“ไม่ต้องกลัวข้า ข้าไม่ทำร้ายดวงใจของตัวเองหรอก ข้าแค่ต้องการเจ้า...ยอดรัก...”

ชานยอลพูดออกมาเมื่อเห็นว่าแววตาของร่างบางนั้นสั่นระริกเพียงใด แบคฮยอนยังคงจ้องมองร่างตรงหน้าที่ตอนนี้มีหูเป็นหมาป่าและสีตาเขียวอ่อนปนเทาที่แจ่มชัดมากขึ้น ก่อนจะหลับตาปี๋เมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่ดุดดันเข้ามาแทนนิ้วมือที่ถูกถอดถอนไปก่อนหน้านี้แล้ว

“อ๊าส์.....”

ชานยอลคำรามออกมาจนลำคอหนาเต็มไปด้วยเส้นเลือด ร่างสูงเงยหน้าขึ้นก่อนจะคำรามออกมาอีกครั้งเมื่อตนได้ดุดดันแก่นกายแข็งแกร่งของตัวเองเข้าไปในภมรสวยได้สำเร็จ แบคฮยอนกรีดร้องออกมาก่อนจะพลั้งพรูน้ำตาแห่งความเจ็บปวดออกมา เรียวมือสวยก็จิกลงไปยังแผ่นหลังของร่างสูงจนเลือดซิก

“บรู๊ววววววว์.....”

ชานยอลคำรามออกมาเป็นเสียงหอนของหมาป่า ก่อนที่ใบหูของตนจะกระดิกไปมาเบาๆ พลันหูก็ได้ยินเสียงเห่าหอนของลูกสมุนที่อยู่ทุกสารทิศของตนเห่าหอนตอบรับกลับมา ตอนนี้ราชินีได้กลับมาอยู่กับราชา เต็มตัวแล้ว

“อ๊ะ....ฮึก...”

แบคฮยอนสะอื้นไห้ออกมาเบาๆ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงถี่รัว เรียวขาก็ถูกคนด้านบนจับอ้ากว้างขึ้นส่วนมือสวยก็ยังคงเกาะอยู่ที่แผ่นหลังหนาไม่ห่าง ตอนนี้ร่างบางรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดใจตายรอนๆจากสัมผัสของคนด้านบนที่รุกล้ำเข้ามา

“อ๊า......อ๊ะ....”

แบคฮยอนส่ายหน้าไปมาเมื่อตนรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหว ตอนนี้มันปวดร้าวไปบนตั้งแต่ช่วงสะโพกลงไป แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียวแค่ระบายมันออกมาทางเรียวเล็บที่กำลังจิกอยู่บนแผ่นหลังกว้าง

“อ๊าส์.....”

ชานยอลก่นครางในลำคอด้วยความสุขสม ตอนนี้แบคฮยอนได้ตอดแก่นกายของเขาจนแทบขาด ร่างสูงผ่อนลมหายใจช้าๆก่อนจะล้มลงไปเลียริมฝีปากสวยและลากลิ้นไปเลียข้างแก้มเบาๆ นี่คือวิธีที่จะปลอบคู่นอนของพวกหมาป่าเช่นเขา

“ใจเย็นๆยอดรัก......เจ้ายิ่งเกร็งมันจัยิ่งเจ็บ...”

พูดจบก็จูบลงไปที่ปลายจมูกรั้นน่าหมั่นเขี้ยวเบาๆ ก่อนจะโถมตัวทับแบคฮยอนทั้งตัวแล้วกอดรัดเอาไว้จนร่างบางแทบจมหายไปกับอกที่มีแต่มัดกล้ามของตัวเอง

“ฮึก...เจ็บ...เจ็บ...ไปหมด..ปะ...ปวดด้วย..ฮึก....”

แบคฮยอนร้องไห้แล้วเอ่ยพูดออกมาเหมือนกับเด็กน้อยที่วิ่งหกล้มแล้วกลับมาฟ้องผู้เป็นพ่อยังไงยังนั้น ชานยอลยิ้มเอ็นดูไปให้ก่อนจะ กดจูบลงไปยังขมับบางของแบคฮยอนเบาๆแล้วยันตัวเองขึ้นจากตัวแบคฮยอนแล้วโอบอุ้มร่างบางขึ้นมาทั้งที่ยังไม่ถอดถอนแก่นกาย แบคฮยอนที่ตกใจกับการกระทำของร่างสูงก็เอาขาเรียวของตัวเองเกาะเกี่ยวร่างสูงเอาไว้ และนั้นมันก็ยิ่งทำให้ส่วนที่เชื่อมต่อกันอยู่ถูกดันให้ลึกเข้าไปยิ่งขึ้น แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นอ้าปากกว้างกอบโกยอากาศเข้าปอดอีกครั้ง ด้วยหัวใจที่เต้นถี่รัวขึ้น

ชานยอลไม่ได้พูดอะไรกับร่างบางแต่เจ้าตัวกลับเดินออกไปจากอ่างอาบน้ำผ่านประตูห้องน้ำและพาร่างบอบบางที่กำลังซุกอยู่ที่ไหล่ของตนมาวางไว้บนเตียงคิงไซส์หลังใหญ่ที่เขาพาแบคฮยอนมานอนเมื่อคืน

ชานยอลขึ้นไปบนเตียงก่อนจะค่อยๆย่อเข่าของตัวเองลงบนพื้นเตียงแล้ววางตัวแบคฮยอนให้นอนลงไปบนหมอนนุ่มช้าๆ แบคฮยอนที่ตอนนี้ร่างกายอ่อนปวกเปียกไปหมดก็ได้แต่ทำตามแรงชักนำของร่างสูง ครางออกมาแผ่วเบาเมื่อรู้สึกสึกความเสียวกระสันที่ช่องทางของตัวเองจากแก่นกายใหญ่ที่ยังไม่ถอดถอนออกไป

“คราวนี้ข้าจะทำให้เจ้าสุขสม...จนลืมความเจ็บปวดเชียวล่ะ...ยอดรัก...”

ชานยอลพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะจับเรียวขาของแบคฮยอนให้อ้าออกแล้วโถมตัวเข้าไปหาร่างบางอีกครั้งจนทำให้แก่นกายเข้าไปลึกกว่าเดิม แบคฮยอนงอตัวลงเพราะรู้สึกจุกตรงท้องน้อยของตัวเอง มือสวยก็ถูกนำให้มาคล้องคอร่างสูงแผ่วเบา ชานยอลโอบกอดกายเล็กๆนั้นเอาไว้ในอ้อมกอดเบาๆ ก่อนจะเริ่มขยับแก่นกายตัวเองช้าๆ

“อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อออ”

แบคฮยอนรีบกรีดร้องครวญครางออกมาทันทีเมื่อคนด้านบนเริ่มกระแทกกระทันแก่นกายเข้ามาเรื่อยๆ ตอนนี้ความรู้สึกของแบคฮยอนมันตีรวนกันไปหมด ไหนจะหัวสมองที่ขาวโพลนของตัวเองที่ไม่สามารถรับรู้อะไรเลยนอกจากสัมผัสที่ส่งมาให้ตนทางด้านล่าง

“อ๊า...อ๊ะ....อ๊ะ...”

แบคฮยอนหลับตาพริ้มเกาะไหล่ร่างสูงก่อนจะส่งเสียงออกมาตามแรงปราถนาที่ตนได้รับ ขาขาวๆก็ตัวเองก็ถูกอ้ากว้างและดันขึ้นมาจนเกือบชิดติดหน้าอก ไหนจะร่างยักษ์ของคนด้านบนที่นอนทับอยู่บนตัวแต่ช่วงล่างก็ยังขยับด้วยจังหวะที่หนักแน่นและดุดันจนตัวลำตัวแบคฮยอนสั่นคลอนขึ้นลงถี่รัว ทรงผมดูยุ่งเหยิงและไม่เป็นทรงอันเนื่องมาจากแรงกระแทกที่คนด้านบนส่งมา

“งื้อออ....อ๊ะ...อ๊ะ...อะ..โอะ..”

แบคฮยอนกอบโกยอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดแบบติดๆขัดๆ ครวญครางออกมาด้วยความรัญจวน จะร้องออกมาก็ร้องไม่ออกเพราะความจุกจากแรงกระแทก ปรือตาขึ้นมองปลายคางของชานยอลเล็กน้อยก่อนจะหลับตาปี๋และกรีดร้องออกมาเมื่อชายหนุ่มเร่งจังหวะขึ้นอีกขั้น จนแบคฮยอนเกาะแผ่นหลังกว้างเกือบไม่ทัน

“กรอดดดดดด”

ชานยอลขบกามแน่นก่อนจะส่งเสียงคล้ายสุนัขที่กำลังข่มขู่ แล้วคลายอ้อมกอดจากแบคฮยอนแล้วนำมือทั้งสองข้างของตนยันพื้นเตียงไว้ทิ้งน้ำหนักลงบนแขนแกร่งทั้งหมดจนมันขึ้นเป็นเส้นเลือดน่ากลัวแต่ชานยอลก็ไม่ได้สนใจ เมื่อจัดท่าทางเรียบร้อยแล้วก็ส่งแรงกระแทกเขาไปในตัวของแบคฮยอนอีกครั้งจนร่างบางหวีดร้องงอตัวขึ้นจากเตียงจนหลังโก่ง

“อ๊า......ฮึก...อ๊ะ....”

แบคฮยอนเกาะยึดแขนชานยอลเอาไว้ก่อนจะหันหน้าด้านขวาลงซุกหมอนใบโตน้ำตาไหลออกมาเหมือนสายน้ำ ทั้งเจ็บทั้งเสียวผสมปนเปกันไปหมดจนแทบสิ้นใจ อกบางกระเพื่อมขึ้นลงเร็วรี่เช่นเดียวกับร่างกายที่เคลื่อนไหวตามแรงกระแทก

“อ๊าสส...”

ชานยอลคำรามในลำคอจนเห็นเส้นเอ็น ร่างสูงหลับตาเบาๆก่อนจะส่งแรงกระแทกทั้งหมดเข้าไปในตัวร่างบางเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องแต่ก็โดนเสียงกรีดร้องของแบคฮยอนกลบจนมิด ร่างบางนอนบิดเร่าไปมาอย่างน่าหลงใหล ไหนจะดวงหน้าที่โดนหยาดน้ำตาแห่งความเสียวซ่านปกคลุม ริมฝีปากสีชมพูที่บวมเจ่อเผยอหาอากาศเข้าปิดนั้นมันยิ่งทำให้ชานยอลคลั่งมากขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

ยิ่งขึ้นชื่อว่ามนุษย์หมาป่าแบบพวกเขาแล้ว เรื่องเซ็กส์นั่นจะเป็นเรื่องที่ไม่สามารถหักห้ามมันได้ นอกเสียจากปลดปล่อยมันออกมา และยิ่งถึงฤดู ติดสัด แล้วล่ะก็ อย่าคิดว่าพวกเขาจะปล่อยเหยื่อใต้ร่างไปง่ายๆ

“อ๊ะ..อ๊ะ..งื้อออ...อ๊า...อ๊า...”

แบคฮยอนยังคงส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างหนัก จนน้ำลายไหลออกมาจากมาจากมุมปากช้าๆ รู้สึกเสียวซ่านไปทั่วทั้งท้องน้อยจนไม่รู้จะระบายตรงไหนอย่างไหน ตอนนี้มันพร่ามัวไปหมดด้วยรสชาติเซ็กส์ที่คนตรงหน้ามอบให้

ชานยอลก้มลงมอบจูบซับน้ำลายที่ไหลออกจากมุมปากของคนตัวเล็ก ก่อนจะวกกลับมาดูดกลืนริมฝีปากของแบคฮยอนอีกครั้งแล้วค่อยๆพยุงร่างแบคฮยอนขึ้นมาช้าๆทั้งที่จะคงจูบกันอยู่ ชานยอลใช้แขนล้ำๆของตัวเองพยุงหลังแบคฮยอนไว้เบาๆแล้วค่อยๆผละริมฝีปากออกจากปากของแบคฮยอนช้าๆ  ชานยอลใช้สายตาของตัวเองจ้องมองไปยังร่างปวกเปียกของแบคฮยอนก่อนจะดันร่างบางให้ไปติดหัวเตียงโดยที่ช่วงล่างยังเชื่อมกันอยู่

“อ๊า....อ๊ะ...อื้มมม”

แบคฮยอนหายใจแรงมากขึ้นเมื่อชายหนุ่มตรงหน้ากระแทกแก่นกายเข้ามาอีกครั้ง พร้อมทั้งก้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอหอมๆของแบคฮยอนด้วยความหลงใหล มือหนาก็จับมือบางเอาให้เกาะแผ่นหลังตัวเองเอาไว้ก่อนจะกระชับอ้อมกอดแล้วกระแทกกายเข้าไปอีกครา

“อ๊า...อ่ะ...อ่ะ...งื้อออ.อ๊ะ...”            

แบคฮยอนครางออกมาไม่เป็นภาษา ตอนนี้ในห้องนอนเต็มไปด้วยเสียงครวญครางจากแบคฮยอน เสียงก่นครางในลำคอของชานยอล เสียงเนื้อที่กระทบกันของช่วงล่างดังหนักแน่นเป็นระยะและไหนจะเสียงของหัวเตียงที่ไปกระทบกับฝาผนังอีก หากใครเดินผ่านไปมาหน้าห้องคงคิดว่าในห้องนี้คงกำลังทำสงครามกันอยู่เป็นแน่

สงครามสวาท

“กรอดดดดดด..”             

ชานยอลขบครามและส่งเสียงคำรามออกมาเพาะว่าตอนนี้ตนเริ่มจะไปถึงจุดมุ่งหมายแล้ว แบคฮยอนส่ายหน้ากรีดร้องไปมาด้วยความเสียวซ่านและความจุกจากการกระแทก มือบางพยายามจะผลักคนตรงหน้าออกไปเพราะแบคฮยอนคิดว่าตอนนี้เขากำลังจะขาดใจแล้ว

“อ๊า...อ๊ะ...อ่ะ...ฮึก...อ๊า....”

ร่างบางยังคงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ช่วงล่างที่ขยับถี่ขึ้นจนหัวเตียงไปกระทบกับฝาผนังถี่รัว ร่างบางเองก็สั่นคลอนไปมาจนผมหน้าม้ายุ่งเหยิง แบคฮยอนก็ใกล้จะถึงจุดสูงสุดแล้วเหมือนกัน ร่างบางพยายามจะหาที่ยึดเหนี่ยวเพื่อระบายความเสียวซ่าน ก่อนจะเจอกับกับม้านระย้าที่ห้อยอยู่เหนือหัวเตียงเล็กน้อย ร่างบางใช้เล็บจิกลงไปในบนเนื้อผ้าหนาจนแทบขาด

“อ๊า...คะ..คุณ...งื้ออ....อ๊ะ...”

แบคฮยอนส่ายหน้าไปมาพร้อมกับสะบัดหน้าไปด้านหลังจนสุด หอบครางหายใจออกมาถี่รัวเพราะกำลังจะถึงจุดสุดยอด ชานยอลยังคงกระแทกกายเข้ามาถี่รัวไม่หยุดเสียงหายใจดังกระเส่าไปทั่วทั้งห้อง

“อ่ะ...อ๊า...อ๊า!!....”

ร่างบางกำผืนผ้านั้นอย่างแรงและกรีดร้องออกมาพร้อมกับปลดปล่อยน้ำแห่งความสุขออกมาจนหมดเสร็จ ร่างบางอ้าปากครางเสียงยาวด้วยความสุขสม

กึก....

เสียงหลุดของม่านระย้าหล่นลงมาบนหัวเตียงเสียงดัง ก่อนที่แบคฮยอนจะซบลงไปบนแผ่นอกของชานยอลด้วยความหมดแรง ชานยอลโอบร่างเล็กเอาไว้ด้วยความห่วงแหน แต่ช่วงล่างคงคงกระกระแทกกระทั้นเข้าไปยังช่องทางสวาทอย่างต่อเนื่อง แบคฮยอนเองก็ยังคงส่งเสียงครางออกมาเบาๆ มือบางยกขึ้นไปเกาะบนแผ่นอกแกร่ง ก่อนจะใช้เล็บจิกลงไปจนเนื้อของชานยอลห่อเลือด

“อ๊าสสสส....”

ชานยอลเชิดหน้าและคำรามออกมาด้วยความกระสันจากรอยที่แบคฮยอนทิ้งไว้ ก่อนจะก้มลงกดจูบไปที่กลางกระหม่อมบาง แบคฮยอนหลับตาพริ้มและอ้าปากเผยอและส่งเสียงครางเบาๆ ก่อนจะกอดกายชานยอลไว้แน่นเมื่อตนตัวสูงเร่งจังหวะแก่นกายอีกครั้งจนเสียงหน้าขาแกร่งที่อัดไปกับสะโพกสวยดังสั่นไปทั่วห้อง

“อื้อออ...อ๊า...”

แบคฮยอนหอบครางก่อนจะโดนชานยอลดันร่างให้นอนราบลงไปกับพื้นเตียง ก่อนที่จะเร่งจังหวะเข้ามาถี่ยิบจนแบคฮยอนสั่นคลอนไปตามแรงส่งแก่นกายถี่รัว ร่างสูงขบกรามสั่นก่อนจะส่งแก่นกายเข้าไปหนักหน่วงสามสี่ครั้งและปล่อยน้ำคาวกามออกมา

“อ๊างงงงงงง!!!.........”              

ชานยอลเชิดหน้าและคำรามออกมาดังลั่น แบคฮยอนเองก็กรีดร้องออกมาสุดเสียง ก่อนจะหายใจเข้าออกถี่รัว หัวใจร่างบางแทบจะหยุดเต้นในตอนที่ชานยอลปลดปล่อยออกมา

ชานยอลหอบใจเร็วรัว ก่อนจะล้มตัวลงบนร่างของแบคฮยอน ซุกใบหน้าตัวเองลงบนซอกคอขาว แบคฮยอนเองที่นอนอ้าปากบวมเจ่อนอนหอบหายใจอยู่ก็ไม่ได้ว่าอะไร อาจจะหมดแรงจนพูดไม่ออกก็เป็นได้

“อ่ะ..อื้ออออ...อะไรอะ..อ๊ะ!...”

แบคฮยอนเริ่มดิ้นไปมาเล็กน้อยเมื่อรับรู้ถึงอะไรบางอย่างทางช่องทางด้านหลังของตัวเอง ร่างบางขมวดคิ้วยุ่งก่อนจะเริ่มใช้เรียวแขนผลักคนที่นอนทับตนอยู่

“อ่ะ..งื้ออ..คะ...คุณ...อะไรเนี่ย..งื้ออ...ผม..อึดอัด.....”        

แบคฮยอนใช้ฝ่ามือดันคนตรงหน้าให้ออกจากตนเพราะรับรู้สึกบ้างสิ่งบ้างอย่างที่กำลังขยับขยายอยู่ในช่องทางของตน ชานยอลจุ๊ปากพร้อมกับใช้มือเปิดผมหน้าม้าของแบคฮยอนขึ้นแล้วกดจูบลงไปยังหน้าผากบาง ก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงมาจูบซับน้ำตาที่ไหลออกมาอีกครั้งของแบคฮยอนเบาๆ ร่างบางส่ายหน้าไปมาระรัวเมื่อเริ่มมีความเสียวซ่านเข้ามาครอบคลุมอีกครั้ง

“อ๊าส์....”

ชานยอลครางออกมาแผ่วเบาเมื่อช่องทางของแบคฮยอนกำลังตอดรัดตนแน่น ตอนนี้แก่นกายของชานยอลกำลังขยาดใหญ่ขึ้นจนมันยึดติดกับร่างบางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ฮึก...อ๊า...”                  

แบคฮยอนสะอื้นออกมาเบาๆ ก่อนจะส่งนิ้วมือของตัวเองเข้าปากและกัดมันเพื่อยับยั้งเสียงครวญครางของตัวเอง ร่างบางส่ายหน้าไปมาแน่น พยายามที่จะดิ้นหนีกับความน่าอึดอัดที่ผสมไปด้วยความเสียวซ่านด้านล่าง

“อะ...โอ๊ย!...”         

แบคฮยอนวีดร้องออกมา เมื่อตอนที่ตนขยับกายไปทางด้านบน เพราะยิ่งตนขยับความรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ช่องทางก็ยังมากขึ้น

“อย่าขยับยอดรัก.....ยิ่งเจ้าขยับ..มันจะยิ่งเจ็บน่ะ”

ชานยอลบอกแบคฮยอนเบาๆก่อนจะจูบลงข้างแก้มที่ขึ้นสีแดงปลั่ง มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์หมาป่าเฉกเช่นเขาที่เวลาเสร็จกิจกรรมอย่างว่าแล้ว ตัวผู้จะยึดติดกับตัวเมียเพื่อปลดปล่อยหยาดน้ำในการสืบพันธุ์ หรือเรียกว่าการ ติดสัด นั่นเอง

“ฮึก...มันเจ็บ...อ๊า...อึดอัด...ด้วย...ฮึก....”

แบคฮยอนเอ่ยออกมาทั้งน้ำตาถึงมันจะมีความเสียวปะปนอยู่แค่ไหน แต่ความเจ็บมันก็มีมากอยู่ดี ชานยอลลูบกลุ่มผมของแบคฮยอนเบาๆ ก่อนจะโอบกอดร่างเล็กเอาไว้ เพื่อรอคอยให้ตนปลดปล่อยออกมาใส่ตัวแบคฮยอนให้หมด แบคฮยอนกอดตอบชานหนุ่มเบาๆ ก่อนจะกระชับอ้อมกอดมากขึ้นเมื่อรับรู้ถึงหยาดน้ำอุ่นๆที่ทะลักเข้ามาในตัวอีกครา

“อื้อมมม...”                 

ชานยอลคำรามในลำคอเบาๆเมื่อปลดปล่อยหยาดน้ำสืบพันธุ์ใส่แบคฮยอนจนหมดสิ้น ร่างสูงกดจูบไปบนมุมปากของแบคฮยอนเบาๆ ก่อนจะเลื่อนไปจูบซับเปลือกตาบางที่ยังมีหยาดน้ำตาประดับอยู่ก่อนจะยิ้มอ่อนโยนไปให้

“เก่งมาก....ราชินีของข้า”

ชานยอลพูดเพียงแค่นั้นก็ก้มลงไปมอบจูบให้เป็นรางวัลสำหรับเด็กดีของเขาในวันนี้ ก่อนจะพลิกกายตัวเองให้นอนราบกับพื้นไปแทนแล้วให้แบคฮยอนนอนทับบนร่างกายกำยำของตนแทนโดยที่ยังไม่ถอดถอนแก่นกายจากกัน ชานยอลลูบเส้นผมแบคฮยอนเบาๆ ก่อนจะกดจูบไปยังกลางกระหม่อมบาง แบคฮยอนที่นอนซบอยู่บนอกแกร่งหลับตาพริ้มรับสัมผัสของคนด้านใต้ ตอนนี้ร่างกายของเขาไม่มีแม้แต่แรงที่จะขยับตัวแล้ว

“นอนเสียน่ะ....ยอดรัก ข้าจะกล่อมเจ้าให้ฝันดีเอง....”

ชานยอลพูดแค่นั้นก่อนที่จะโอบกอดแบคฮยอนที่นอนอยู่บนร่างตัวเองเบาๆ แบคฮยอนยอมหลับตานิ่งช้าๆในอ้อมกอดที่แสนอุ่นนี้ อ้อมกอดที่แบคฮยอนคิดว่าคุ้นเคยแถมยังรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก ชานยอลเองก็หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข เขารอเวลาที่จะได้กลับมากอดร่างบางอันเป็นที่รักอีกครั้ง

และวันนี้ วันที่เขาคอยก็มาถึงแล้ว........                   

TBC
..................................................

อ่านเสร็จแล้วก็กลับไปเม้นหน้าบทความให้ด้วยนะคะ รุ้งตั้งใจแต่งมากกกก อยากได้กำลังใจในการขับเคลื่อนตอนต่อๆไปค่ะ 55555 รักกันจริงช่วยกันคนล่ะเม้นคนล่ะแท็กเนอะ ^^

ปล. ตอนนี้หลังจากที่แก้ลำคำนวณเพิ่มคำอะไรต่างๆแล้ว ผลปรากฏออกมาที่ 24 หน้าถ้วนซึ่งเยอะกว่าตอนธรรมดาอีกกก 55555 เพราะฉะนั้นให้กำลังใจเขาเยอะๆน่ะ อิอิ ><

ปล.2 อาจไม่ดีเท่าไรต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่งให้เคะซิงมันแต่งยากมาก 555555

                                                                                      

#ฟิคติดสัด





http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1388134&chapter=6